بریده‌های کتاب رحمت واسعه

[وقت نماز ظهر عاشورا] تیری به حسین علیه السلام رسید که سعید‌بن‌عبدالله حنفی بدن خود را سپر امام کرد و ایستادگی نمود و با جان خود، از امام محافظت می‌کرد و کوتاهی نکرد و کنار نکشید تا به زمین افتاد و در آن حال می‌گفت: خدایا، آن ها را لعن کن، به همان لعنی که عاد و ثمود را لعن کردی. خدایا، به پیامبرت سلام مرا برسان و به او از این دردی که از این زخم ها بر من وارد شده، خبر بده که من در یاری فرزند پیامبرت ثواب تو را می‌خواستم. سپس جان به جان‌آفرین تسلیم کرد؛ رضوان خدای بر او. بر بدن او جز زخم‌های شمشیرها و نیزه‌ها، سیزده تیر بود.

چه بسا گریه بر مصائب اهل بیت، خصوصاً سیدالشهدا علیه‌السلام از قبیل مستحباتی باشد که با فضیلت‌تر از آن وجود نداشته باشد. ... گریه و بکاء بر سیدالشهدا علیه‌السلام بالاتر از نماز شب است. زیرا نماز شب عمل قلبی صِرف نیست، بلکه مانند قلبی است، ولی حزن و اندوه و بکا، عمل قلبی است؛ به حدی که بکا و اشک چشم از علائم قبولی نماز وتر است. - آیت الله بهجت رضوان الله علیه

شهادت اگر حسابش را کنیم موجب مسرت است نه حزن.... او حالش از ما بهتر است. ما ناراحتی داریم او راحت است فکر این را نمی‌کنیم که الان چه چیزهائی خدا برای او قرار داده..باید بفهمیم که شهادت از موجبات سعادت است. هر فردی را بالا میبرد ,پایین نمی آورد.

خدا کند طوری یقین داشته باشیم که برای ما تزلزل حاصل نشود.

ما صبور هستیم و شیعیان ما صبورتر از ما هستند؛ زیرا ما بر آنچه می دانیم صبر می کنیم و شیعیان ما بر آنچه نمی دانند، صبر می کنند.

از ملا محمد صالح برغانی نقل شده است که در خواب رسول اکرم(ص) را ملاقات کردند و از آن حضرت درباره علت اینکه علمای ستبق اهل کرامات و مکاشفات بوده اند، سوال می کند، پیغمبر اکرم (ص) در جواب گفتند: چرا علمای سلف اهل کرامت بودند، اما در ماها خبری نیست؟ در جواب فرمودند: آن ها واجب و مستحب نداشتند و همه یک چیز بود. [ نزد آن ها فقط ] مامور‌به و منهی‌عنه بود. شما واجب و مستحب را دوتا کردید. مکروه و حرام را دوتا کردید. آن ها مکروه را ملحق به حرام می کردند و مستحب را ملحق به واجب. از این آن ها اهل کرامت بودند، شما نیستید. پی نوشت: مامور‌به و منهی‌عنه یعنی : آنچه بدان امر شده و آنچه از آن نهی شده؛ به عبارت دیگر، همین که امر شد، دیگر کاری نداشتند امر به معنای وجوب است یا مستحب، آن کار را انجام می دادند و همین که نهی شد، بدون توجه به اینکه به معنای حرمت است یا کراهت، آن کار را ترک می کردند.

نکته این است که ما کار رابدتر نکنیم، غصه بهتری اش را نخوریم؛ می آید کسی که کار را بهتر می کند. فقط چیزی که هست، [ این است که ] اینکه حالا چه باید کرد، تشخیص بدهید. #کتاب •| رحمت واسعه - آیت الله بهجت |•

خدا کند در ما عشقی پیدا شود به مجموع قرآن و عترت تا اولا بتوانیم یگانگی قرآن و عترت و معجون مرکب از آن دو را بیابیم. ثانیا در مقام پیروی و عمل , با توجه به آن دو و بر محور آن دو ,طواف عاشقانه بنماییم و بدانیم که آنها از هر معشوقی بیشتر شایسته عشق ورزی هستند.

از اهم آداب زیارت این است که بدانیم بین حیات معصومین و ممات ایشان هیچ فرقی وجود ندارد. یعنی الان هم امام حی است و حرفت را می شنود

کجا میخواهید بروید، نگویید میخواهید بروید روضه؛ بگویید میخواهیم برویم کربلا.

خدا میداند در مابعد از شهادت چه هست که این همه بلاها که شهید در جهاد متحمل میشود پیش آن هیچ حساب میشود. «فلا تعلم نفس ما اخفی لهم من قره اعین» سوره سجده آیه ۱۷

بعد از شهادت حضرت حسین بن علی علیه السلام، حضرت زینب در اسارت ، آن چنان شجاعانه خطبه میخواند که گویی بر تخت سلطنت قرار دارد. امام سجاد در حال اسارت (و در همان حالت ی که ایشان را در بند غل و زنجیر کرده بودند ) ، به سائل شاهانه کمک میکند. ما چنین بزرگانی داریم که همه چیز ما از آنهاست .

گریه بر سیدالشهدا علیه السلام از مراتب شهادت(با آن حضرت) است.

مرگ ترسی ندارد. از نظر ظاهر،همان خواب است. در خصوص مشکلات پس از مرگ هم به اندازه یک مو، محبت اهلبیت علیه السلام، برای نجات کافی است و آن مقدار محبت را هم که ما داریم.

ما باید اهل محاسبه باشیم .. خود محاسبه مطلوب است. اگر بدانیم فلان روز حسینی و فلان روز یزیدی هستیم، بهتر از این است که اصلا ندانیم یزیدی هستیم یا حسینی. .. به فکر خود باشیم خود را اصلاح کنیم. اگر به خود نرسیدیم و خود را اصلاح نکردیم، نمی‌توانیم دیگران را اصلاح کنیم.

دنیای بهتر هم با امام حسین بود نه با یزید. ولی انسان خوشی و راحتی میخواهد.. جهل یا غفلت دارد (و توجه ندارد ) که داشتن وسایل راحتی ورفاه، غیر از راحتی و رفاه و آرامش دل است. الا بذکر الله تطمئن القلوب