بریده‌های کتاب واژه ها در آتش

<< خود کتاب ها آزادی‌ان. آزادی اندیشه، آزادی اعتقاد و رویا. >>

چون یه چیزی قانونه دلیل نمیشه درست باشه.

((هیچوقت نزدیک مرز نشو.)): این یکی از قوانین دیگر پدرم بود. تنها آدم‌هایی که آنجا بودند یا با قانون درافتاده بودند یا بدتر از آن، خود قانون بودند.

"ولی کتاب ها دیگر زندگی‌ام شده بودند. حتی نمی‌توانستم فکرش را بکنم که روزی را بدون کتاب سر کنم."

《چطور می‌شود ملتی رد نابود کرد؟فرهنگشون رو ازشون بگیر، چطور میشه چنین کاری کرد؟ باید زبانشون رو بگیری،تاریخ و هویتشون رو بگیری،چطور این کارو میکنی؟》 دوباره لب هایم را رو هم فشار دادم و نگاهش کردم.《کتاب هاشون رو ممنوع کنی》

_((چطور می‌شه ملتی رو نابود کرد؟ فرهنگشون رو ازشون بگیر. چطور می‌شه چنین کاری کرد؟ باید زبانشون رو بگیری، تاریخ و هویتشون رو بگیری. چطور این کار رو می‌کنی؟)) _((کتاب‌هاشون رو ممنوع می‌کنی...))

《چون یه چیزی قانونه دلیل نمیشه درست باشه》

"اما مردم کشورم دوباره ثابت کرده بودند که ما هيچ‌وقت دست از جنگیدن برنمی‌داریم و هيچ‌وقت از مقاومت ناامید نمی‌شویم. و هيچ‌وقت اصالتمان را فراموش نمی‌کنیم."

اگه ندونیم کی بودیم، از کجا بفهمیم کی هستیم؟

من باور دارم روزی می‌رسه که مرزها و زمین‌های کشور لیتوانی مال خودش می‌شه. باور دارم یه روز آزاد می‌شیم؛ اما فقط می‌تونم امیدوار باشم...زنده باشم و چنین روزی رو ببینم.

_چرا می‌خواین به یه زبان غیرقانونی دعا بخونین؟ خیال می‌کنین اگه به زبون من دعا کنین، خدای شما صداتون رو نمی‌شنوه؟ بعد آن کتاب را هم به دل آتش انداخت.