بریده‌های کتاب ثروتمندترین مرد بابل

پول همواره برای کسانی که قوانین ساده به دست آوردنش را می‌دانند، زیاد است؛ قوانین مربوط به پول امروزه‌ با شش هزار سال پیش تفاوتی ندارد و يکسان مانده است.

یک انسانِ آزاد، زندگی را به همراه یک سری مشکلات می‌بیند که باید حل شود و آن‌ها را حل می‌کند، در حالی که یک برده گله و شکایت می‌کند که آخر از دست من چه کاری ساخته است؟ من که فقط یک برده‌ام!

اگر بدون دانش کافی طلا (پول) را به کار گیری، راهی باز کرده ای که آن را از دست بدهی؛ سعی کن با مردانی معاشرت کنی که نوآوری ها و موفقیت هایشان به اثبات رسیده است تا ثروتت تحت نظر آنها افزایش یابد و با کمک خرد و تجربه آنان امن بماند.

هر کاری پیش از انجام و تکمیل به صورت یک آرزو است. آرزوهای تو باید قاطع و جدی باشند. آرزوهای کلی، آرزوهای ضعیفی هستند. آرزوی پولدار شدن آرزوی باطلی است، آما آرزوی داشتن ۵ سکه طلا آرزوی ملموسی است و هر کسی می‌تواند آن را پیگیری کند و به سرانجام برساند. وقتی با عزمی راسخ ۵ سکه طلا به دست می‌آید؛ بعد می‌توان با همین روش ۱۰ سکه و سپس ۲۰ سکه و بعد ۱۰۰۰ سکه به دست آورد. با این روش است که ثروت جمع می‌شود؛ کسی که در ابتدای راه است پول کمی به دست می‌آورد، اما همین که توانایی و لیاقت بیشتری پیدا می‌کند پول بیشتری هم به دست می‌آورد. «آرزوها باید *ساده و قطعی باشند، آرزوهایی که به باد می‌روند آرزوهایی هستند که یا تعداد اهدافشان زیاد است یا بسیار ضد و نقیض‌اند یا فراتر از یک کار آموزشی است.»

هرچه سطح علمی ما بیشتر باشد درآمد بیشتری کسب می‌کنیم. هرکس که در زمینه‌ی کاری خود به دنبال فن یا دانش بیشتری است، پاداش خیلی خوبی می‌گیرد. اگر صنعتگر است، به دنبال یادگیری شیوه‌های جدید از استادان ماهر باشد. اگر تاجر است همواره به دنبال کالاهایی با کیفیت مرغوب و در عین حال با قیمت کمتر باشد. امور کاری همیشه در حال تغییر و تحول است؛ زیرا انسان‌های تیزهوش به دنبال مهارت‌های بهتری هستند تا خدمات بهتری را در اختیار مشتریان خود قرار دهند؛ بنابراین، به همه توصیه می‌کنم که در *در خط مقدم پیشرفت حاضر باشند و بی تحرک نباشند که در غیر اینصورت، از قافله عقب می‌افتند. «به همراه تجربه‌های مفید، نکات ظریف و مهمی وجود دارد که به پربار شدن زندگی بشر کمک می‌کنند.»

خوشبختی را نمی‌توان اندازه گیری کرد؛ کافی است خوش‌شانس باشی، اگر تو را به آب‌های متلاطم فرات بیفکنند، بی‌شک با دستانی پر از مروارید باز می‌گردی...

رفاه یک ملت، در گرو رفاه مالیِ هر یک از افرادِ آن است.

یادگیری بر دو نوع است : نوع اول چیزهایی که یاد گرفتیم و می‌دانیم، و دیگری آموزش هایی که به ما می‌آموزد، چگونه چیزهایی که نمی‌دانیم را بفهمیم

خوش شانسی اتفاقی نیست بلکه برای داشتن آن باید از فرصت‌ها بهره برد، شانس خوب با پذیرفتن فرصت‌ها به دست می‌آید.

یک احتیاط کوچک، بهتر از یک افسوس بزرگ است

بدون حکمت و دانش، طلا خیلی زود از دست می‌رود، اما با حکمت و دانش می‌توان طلا را به دست آورد.

آیا می‌توانید ماهیگیری را که سال‌ها درباره رفتار ماهی‌ها با هر تغییر باد تحقیق کرده و می‌تواند آن‌ها را به تور بیاندازد، را خوش‌شانس بنامید؟ شانس الهه مغروری است، که وقت خود را برای کسانی که آماده نیستند، هدر نمی‌دهد.

پول، وسیله‌ای است برای اندازه گیریِ موفقیت های زمینی. و امروزه با همان قوانینی اداره می‌شود که شش هزار سال پیش کنترل می‌شد؛ زمانی که خیابان های بابل پر بود از مردان ثروتمند.

افکار جوانان همچون نوری است که پیش روی آنها را روشن میکند؛ درست مثل شهاب سنگی که آسمان را درخشان می‌کند. با وجود این، ذکاوت پیران همچون ستاره هایی است که بدون تغییر میدرخشد و دریانوردان با کمک این ستارگان مسیر خود را دنبال می‌کنند.

پیش از آنکه خدایان طلای بیشتری به ما اعطا کنند، باید یاد بگیریم که همین مقدار کم را خوب حفظ کنیم.

وقتی جوانی برای گرفتن پند نزد یک پیر می‌رود، در واقع آن جوان از سال‌ها دانش برخوردار می‌شود؛ اما اکثر جوان‌ها فکر می‌کنند که دانش و آگاهی افراد سالخورده تنها مخصوص همان روزهای قدیم است و هیچ نفعی برای آنان ندارد؛ اما همیشه به خاطر داشته باش، خورشیدی که امروز می‌درخشد همان خورشیدی است که در زمان تولد پدر و پدربزرگ تو بوده؛ این خورشید همچنان می‌درخشد تا هنگامی که آخرین نوه تو با آن از دنیا برود. در ادامه گفت: افکار جوانان همانند نور درخشان شهاب سنگ هاست که آسمان را برای لحظه ای روشن می‌کند؛ اما دانش سالمندان همچون ستارگان ثابتی است که بی هیچ تغییری نور درخشان از خود ساطع می‌کنند و ملوانان با آن‌ها جهت حرکت خود را پیدا می‌کنند.

آیا در من روح آزادگی هست، یا روح بردگی؟

اگر برای خودم کاری تعیین بکنم، هر چند کاری پیش پا افتاده، باید آن کار را کامل به سرانجام برسانم، در غیر این صورت چطور می‌شود با اعتماد به نفس کارهای مهم را به انجام رساند؟ مثلا با خودم قرار می‌گذارم که به مدت چند روز به هنگام عبور از پل، روزی یک عدد ریگ به داخل رودخانه پرتاب کنم، اما اگر روز هفتم این کار را فراموش کنم، به خودم نمی‌گویم فردا دوتا ریگ پرتاب می‌کنم؛ بر می‌گردم و ریگ را درون آب می‌اندازم. همینطور در روز بیستم به خودم نمی‌گویم: «که آرکاد آخر این چه کار بیهوده‌ای است. هر روز پرتاب کردن ریگ برای تو چه فایده‌ای دارد؟ یک مشت ریگ بردار و یک دفعه بریز توی آب.» نه این را می‌گویم و نه آن کار را می‌کنم. وقتی کاری را برای خودم تعیین می‌کنم، آن را باید کامل انجام دهم.