بریده‌های کتاب پسر گمشده: داستان واقعی ناخدا هوک

نمی دانستم چطور به او توضیح دهم که به رغم ظاهر کم سن و سالم ، حس می کنم پیر هستم .

ناد افتادن برادرش را دید و طوری زجه زد که هیچ انسانی نباید هیچ وقت آن را بشنود؛ضجه ای از سر درد که به جای گلویش از قلبش برخاست.

بعد از این همه مدت بلاخره فهمیدم که برای او کافی نبودم ، هیچ وقت کافی نبودم .

بزرگ شدن یعنی مرگ هر روز نزدیک تر می شود .

به من نگاه کرد ولی چشم هایش دیگر هرگز آن چشم های جوجه اردکی کوچک و معصوم نمی شدند. وقتی به آدم خیانت میشد،این اتفاق میفتاد.