بریده‌های کتاب کتابخانه نیمه شب

مهم این نیست که به چه چیزی نگاه می کنید، مهم این است که چه چیزی میبینید.

گفت: «بین زندگی و مرگ به کتابخونه هست توی اون کتابخونه هم طبقات کتاب تا ابد ادامه دارن هر کتاب موقعیت این رو بهت میده که یکی از زندگی هایی رو تجربه کنی که می تونستی داشته باشی تا ببینی اگه انتخاب های دیگه ای کرده بودی چی میشد.... اگه موقعیت این رو داشتی که حسرت هات رو از بین ببری کار متفاوتی انجام می دادی؟»

لحظات خوش هم اگر به اندازه کافی وقت داشته باشند می توانند به درد تبدیل شوند

«هرگز همراهی ندیدم که به‌اندازهٔ تنهایی بتواند با انسان همراه شود.»

اگر مدت زیادی یک‌جا بمانی، یادت می‌رود دنیا تا چه اندازه وسیع است.

«اگه هدفت رسیدن به چیزی باشه که با ذاتت در تضاده، همیشه شکست می‌خوری. هدفت باید این باشه که خودت باشی، که مثل خودت رفتار کنی و به‌نظر برسی و فکر کنی، که حقیقی‌ترین نسخهٔ خودت باشی. از خودت بودن استقبال کنی. تشویقش کنی. دوستش داشته باشی. برای رسیدن بهش سخت تلاش کنی. وقتی هم کسی مسخره‌ش می‌کنه یا بهش دهن‌کجی می‌کنه، محل نذاری. شایعات بیشترشون درواقع حسادتن و فقط ظاهرشون رو تغییر داده‌ن. سرت رو بنداز پایین. استقامتت رو حفظ کن. به شنا کردن ادامه بده...»

تنها راه آموختن زیستن است..

تو مسیر ها رو انتخاب می کنی ولی نتیجه اونا رو نه..

«من هیچ همنشینی را به اندازه تنهایی در خور معاشرت نیافته ام.»

زندگی فقط از چیز هایی که ما انجام می دیم ساخته نشده ، بلکه چیز هایی که تصمیم گرفتیم انجام ندیم هم توی اون دخیل هستن.

《...کتابخونه احتمالاته، مرگ هم دقیقاً نقطه مقابل امکان و احتماله می فهمی؟》

«کدوم یکی از حسرت ها واضح تر بود؟ چه تصمیمی رو می خوای تغییر بدی؟ دلت می خواد کدوم زندگی رو امتحان کنی؟»

چیزی که به نظر عادی ترین میاد ، ممکنه در نهایت تبدیل به کلید پیروزی تو بشه.

انسان مجموعه ای از حسرت هاست .. که روی زمین راه می‌رود هر تصمیمی که در گذشته گرفتی بهترین تصمیمی بوده که باتوجه به موقعیتت انجام دادی پس هیچ وقت بابت تصمیمات اشتباهت عداب وجدان نداشته باش ...😇

سارتر زمانی نوشت: «زندگی در ورای نومیدی آغاز می‌شود.»

مشکل اصلی حسرت زندگی هایی نیست که تجربه نکردیم. مشکل اصلی خود حسرت است. حسرت است که باعث می شود در خود چروکیده و پژمرده شویم و حس کنیم بزرگترین دشمن خودمان و دیگران هستیم. ما نمی دانیم اگر زندگی مان را به شکل دیگری پیش برده بودیم وضعیت بهتر می شد یا بدتر. بله زندگی های متفاوت وجود دارند، اما زندگی ما هم در جریان است و همین جریان زندگی است که باید رویش تمرکز کنیم.

آنچه به آن می‌نگری مهم نیست، آنچه می‌بینی مهم است.