بریده‌های کتاب کتابخانه نیمه شب

مهم این نیست که به چه چیزی نگاه می کنید، مهم این است که چه چیزی میبینید.

گفت: «بین زندگی و مرگ به کتابخونه هست توی اون کتابخونه هم طبقات کتاب تا ابد ادامه دارن هر کتاب موقعیت این رو بهت میده که یکی از زندگی هایی رو تجربه کنی که می تونستی داشته باشی تا ببینی اگه انتخاب های دیگه ای کرده بودی چی میشد.... اگه موقعیت این رو داشتی که حسرت هات رو از بین ببری کار متفاوتی انجام می دادی؟»

اگر مدت زیادی یک‌جا بمانی، یادت می‌رود دنیا تا چه اندازه وسیع است.

«اگه هدفت رسیدن به چیزی باشه که با ذاتت در تضاده، همیشه شکست می‌خوری. هدفت باید این باشه که خودت باشی، که مثل خودت رفتار کنی و به‌نظر برسی و فکر کنی، که حقیقی‌ترین نسخهٔ خودت باشی. از خودت بودن استقبال کنی. تشویقش کنی. دوستش داشته باشی. برای رسیدن بهش سخت تلاش کنی. وقتی هم کسی مسخره‌ش می‌کنه یا بهش دهن‌کجی می‌کنه، محل نذاری. شایعات بیشترشون درواقع حسادتن و فقط ظاهرشون رو تغییر داده‌ن. سرت رو بنداز پایین. استقامتت رو حفظ کن. به شنا کردن ادامه بده...»

تنها راه آموختن زیستن است..

«من هیچ همنشینی را به اندازه تنهایی در خور معاشرت نیافته ام.»

زندگی فقط از چیز هایی که ما انجام می دیم ساخته نشده ، بلکه چیز هایی که تصمیم گرفتیم انجام ندیم هم توی اون دخیل هستن.

چیزی که به نظر عادی ترین میاد ، ممکنه در نهایت تبدیل به کلید پیروزی تو بشه.

آنچه به آن می‌نگری مهم نیست، آنچه می‌بینی مهم است.

تنها راه یاد گرفتن، زندگی کردن است.

ترس از عشق همون ترس از زندگی است و کسی که از زندگی بترسد ؛ مرده‌ای بیش نیست

گاهی وقت ها تنها راه دونستن ،زیستنه

میان جنگل به یک دوراهی رسیدم راهی را پیش گرفتم که کمتر از آن عبور شده بود و این سرنوشت مرا تغییر داد.

آدم ها عوض میشن...

هرچقدر مردم بیشتر در شبکه‌های اجتماعی با هم در ارتباط باشند، جامعه تنهاتر می‌شود.

تا حالا شده با خودتون فکر کنین《 چی شد که کارم به اینجا رسید؟》 انگار که توی به هزار تو گم شده باشین و همه ش هم تقصیر خودتون باشه، چون تک تک مسیرهای اشتباهی رو که رفتین خودتون انتخاب کردین؟ میدونین که راه های زیادی وجود داشته که میتونسته نجاتتون بده چون میتونین صدای آدم هایی رو بیرون از هزار تو بشنوین که موفق شدن ازش خارج بشن و حالا دارن با هم میگن و میخندن بعضی وقت ها هم از بین پرچینها یک نظر اونها رو میبینین مثل هیبتی مات بین برگها به نظر میاد خیلی خوش حالن که تونستن موفق بشن. البته شما هم ازشون متنفر نیستین بلکه بیشتر از خودتون متنفرین که تواناییهای اونها رو نداشتین و نتونستین همه مشکلات رو حل کنین آره تا حالا چنین فکری کردین؟ یا این هزار تو فقط برای منه ؟

دانش واقعی آن است که بدانی هیچ چیز نمیدانی(:

اگه همیشه به دنبال معنای زندگی بگردی ، هرگز زندگی نخواهی کرد...