بریده‌های کتاب شب بخیر توکیو

به آن بخش از وجودم که ایستاد و جنگید و زنده ماند... و تو که صبورانه دستم را گرفتی...

ساعت ها دشمنان ذاتی او بودند و دلیلش هم خیلی ساده بود. ساعت درونی بدن او و شخصیت خونسرد و آرامی که داشت، دائما با ساعت های همیشه نابودگر دنیای مدرن - آنطور که می دید - در تضاد بود.

هر ترفند شعبده بازی رازی در خود داشت، پاسخی که هوشمندانه پشت شبکه ای از دوز و کلک های پیچیده،پنهان شوه بود.حتی امروز هم در پس استنتاج های او، ایمان وی به این حقیقت ساده قرا داشت که هر رازی ، راه حلی دارد.

ولی او اغراق نکرده بود وقتی گفته بود که باران نشانه ای برای شروع فعالیت های مجرمانه است. باران چه رگبار شدید باشد، یا نم نم ملایم، به هر حال همیشه به همراه خود یک پرونده ی جدید داشت. شورو نمی دانست چرا، ولی تقریبا تمام پرونده هایی که دست گرفته بود، در یک روز بارانی اتفاق افتاده بودند.

شاید آب و هوا روشی برای بازی با ذهن آدمی، برای کشاندن آن به سمت افراط و تفریط داشت.

اما تقدیر و سرنوشت، چیزی بی ثبات و دمدمی بود.

وقتی کلمه‌ی پشیمونی رو می شنوی، یعنی اینکه از اساس فرض کنی همه چی خوب پیش می رفت، درسته؟ ولی بی خیال ، چنین چیزی ممکن نیست. همیشه یه جای کار می لنگه. به خاطر همین هیچ فایده ای نداره که شک به دلت راه بدی.

این که فکر کنی اگر فلان کار یا بهمان کار رو کرده بودم ، خوشحال تر بودم ، خوابِ خوشه.

خیلی ساده یک روز، دیگر به آنجا نیامد.

آدم ها موجوداتی دمدمی فراج اند و از ارتباطات انسانی همیشه گذرا هستند.

هروقت که مجبور باشی یه تقسیم مهم بگیری، آرزو می کنی که ای کاش وقت بیشتری داشتی.

نظریری من درآوردی او این بود که وقتی اشیا ساخته شده به دست آدمی خراب می شوند ، به شکل چیز دیگری دوباره متولد می شدند.

هر وقت چیزی که برای هدف خاصی ساخته شده بود، از کار می افتاد_و این مورد اکثر ابزارهایی که آدمی می ساخت، صدق می کرد_از آن کاربرد تحمیلی انسان ها رها شده بود و فقط پس از آن بود که آزاد می شد.

در هر رابطه ای ، چه بین والدین و فرزند و چه بین عاشقان یا حتی زوج های متعهد، اغلب زمانی پیش می آمد که یکی از طرفین می گفت از تظاهر کردن خسته شده است.

واژه زیبا نماد بود، نمادی که فرصت تجربه احساس واقعی را از فرد سلب می‌کرد. این واژه بسیار سهل الاستفاده بود، بسیار بی‌شکل بود و می‌توانست افکار، برداشت‌ها و احساسات آدمی را ببلعد و مهم‌ترین عناصر را خالی از معنا جلوه دهد.

بنا به تجربه ی میسوکی چیزهای خاصی وجود داشتند که هرگونه‌ توصیف درباره ی آن ها ناتمام و ناقص بود، چرا که هر نوع روایت شفاهی صرف نظر از اینکه چقدر هوشمندانه یا رندانه باشد، فقط باعث می شود که شکوهی وصف ناشدنی به سطحی ابتدایی و عملا مبتذل تقلیل پیدا کند.

من گاهی اوقات با خودم فکر می‌کنم که حقیقت دنیا این شکلی نیست.

رویای مشترک یکی از آن عبارت‌های فن بیان عمیق بود. وقتی صحبت از فردی می‌شود که می‌خواهید تمام زندگی خود را با او شریک شوید، قطعاً داشتن یک رویای مشترک اهمیت زیادی دارد.

وقتی یک مثبت و یک منفی در مقدار برابر به یکدیگر برخورند، درجه خطای میان آنها به صفر کاهش پیدا می‌کند. وقتی کسی از یک سمت می‌آید و با یک نفر از سمت دیگر می‌آید رخ به رخ می‌شود، تعادل کامل به دست می‌آید. به عبارت دیگر، لازم نیست که آن دو نفر به یک سمت نگاه کنند.