بریده‌های کتاب تراژدی قیصر

بروتوس: خدایان مرا توفیق دهند که علاقه‌م به شرف بیشتر از ترسم از مرگ باشد

امابه تجربه بر همه اثبات شده است که فرومایگی نردبان جوانان جاه طلبیست که به هنگام بالا رفتن پیوسته بسوی آن می‌نگرند ولی چون به آخرین پله ارتقا برسند آنگاه به نردبان پشت می‌کنند و به ابرها مینگرند و پایه های فروتر را که بوسیله آنها صعود کرده اند تحقیر می‌نمایند.

مردان خائف پیش از مرگ خود چندین بار می‌میرند و دلاوران طعم مرگ را جز یک بار نمی‌چشند. از تمام عجایبی که تاکنون شنیده‌ام عجیب‌تر به نظر من آن است که مرد بترسد با آنکه میبیند که مرگ، این سرانجام حذرناپذیر، هر وقت که بخواهد بیاید خواهد آمد

قلب من سخت ماتم‌زده است که چرا نقوی نمی‌تواند از آسیب دندان حسادت در امان باشد.

کسیوس: تو مرا دوست نداری بروتوس: من عیوب تو را دوست نمی‌دارم. کسیوس:چشمی که به دوستی می‌نگرد هرگز هرگز نمی‌تواند چنین عیب‌ها را ببیند. بروتوس:چشم متملق است که نمی‌خواهد چیزی را ببیند، هرچند آن چیز به بزرگی المپ بلند به نظر آید.

همیشه متوجه باش ای لوسیلیوس که وقتی محبت رنجور شدن و فاسد گشتن آغاز می‌کند تعارفات اجباری به کار می‌برد. در محبن صاف و ساده، مکر و حیله نیس. اما مردم دغل مثل اسبان سرکشی که لگامشان در دست باشد جلوه‌گری می‌کنند و نوید اصالت ذات می‌دهند اما وقتی که باید تحمل مهمیز خون‌ریز را بکنند کبر و غرورشان فرو می‌نشیند و مثل اسبان پیر محتال در امتحان فرو می‌ماند.

ای خطای منفور، ای فرزند غصه و اندوه، تو چرا به فکر نقش پذیر انسان چیزهایی مینمایی که وجود ندارد؟ ای خطا که نطفه‌ات پیش از وقت بسته شده. تو هرگز به خوشی به دنیا نمی‌آیی مگر آنکه مادری را که موجب هستی توست بکشی.

کسی‌یوس: من اخیرا در حال تو به دقت می‌نگرم. در چشمان تو دیگر آن عطوفت و اظهار محبتی که به آن خو گرفته بودم نمیبینم. تو دوست خود را که به تو مهر می‌ورزد بیش از آنچه باید به خشونت و بیگانگی میرانی. بروتوس: ای کسی‌یوس فریب نخور، اگر نگاه من در حجاب است از آنروست که رنج های نهانی را که اثر آن در چهره‌ام آشکار است همه در خود نگاه میدارم. مدتی هست که احساسات متضاد و افکاری که فقط مربوط به من است و شاید رفتار من را تیر می‌کند مرا آزار میدهد.

مرا ببخش تو ای طعه خاک خونبار، که با قصابان نرمی و تواضع می‌کنم. تویی ویرانه وجود شریف‌ترین مردی که در دوران روزگار زندگی کرده است. لعنت بر آن دستی که این خون گرانبها را ریخت! در مقابل زخم‌های تو که مثل دهان‌های لال، لب‌های یاقوت رنگ خود را گشوده‌اند و آهنگ و الفاظ زبان مرا با التماس می‌خواهند، اکنون پیشگویی می‌کنم که بلایی بر اعضای بدن مردم نازل خواهد شد، خشم و کین خانوادگی و جنگ شدید داخلی همه نواحی ایتالیا را آشفته و پریشان خواهد کرد. خونریزی و هلاک چندان رایج و امور هول انگیز چندان عادی خواهد شد که مادران چون مشاهده کنند که اطفالشان به دست جنگ کشته شده‌اند فقط تبسم نمایند. روح اعمال هول انگیز، ترحم را به کلی خفه خواهد کرد و روح قیصر بی‌قرار در طلب انتقام با آته (الهه شرارت) که در کنار اوست و سوزان از جهنم آمده، به آهنگی شاهوار در این حدود فریاد خواهد کرد: «امان ندهید»، و سگان جنگ را رها خواهد کرد تا بوی این عمل شنیع با بوی اجساد فاسد مردگان، که به ناله دفن خود را می‌خواهند، بر فراز زمین شنیده شود.