بریده‌ای از کتاب تراژدی قیصر اثر ویلیام شکسپیر

ای خطای منفور، ای فرزند غصه و اندوه، تو چرا به فکر نقش پذیر انسان چیزهایی مینمایی که وجود ندارد؟ ای خطا که نطفه‌ات پیش از وقت بسته شده. تو هرگز به خوشی به دنیا نمی‌آیی مگر آنکه مادری را که موجب هستی توست بکشی.