بریده‌های کتاب سنگ کاغذ قیچی

آن‌قدر به خیلی نسخه های متفاوت از خودم تبدیل شدم و سعی کردم دیگران را راضی کنم که دیگر خودم را نمی‌شناسم.

ای کاش آدم ها بیشتر شبیه کتاب بودند

نوستالژی دارویی خطرناک است؛ اما من از احساس سیل خاطرات شادتر در ذهنم لذت میبرم.

ازدواج ها به بن بست نمی‌رسند، آدم ها به بن بست می‌رسند.

سخت است نقطه اوج حرفه‌ی کسی همان ابتدای کارش رقم بخورد. گاهی بهتر است با موفقیت‌های کوچک شروع کرد، به این ترتیب آدم فضای رشد دارد.

گاهی اوقات یک دروغ بهترین حقیقتی است که میتوانید به کسی بگویید،حتی به خودتان

وقتی به بالای کوهی میرسی، می توانی سر برگردانی و تمام مسیر سفر را ببینی،اما وقتی در مسیری،گاهی محال است بفهمی کجا می‌روی و قبلا کجا بوده ای. این استعاره ای از زندگی است.

ایمان داشتن به ادم ها بزرگ ترین هدیه ای است که می توانید به انها بدهید. خرجی بر نمیدارد و نتایجش می تواند شگفت انگیز باشد...

گاهی بهتر است غبار خاطراتمان دست‌نخورده باقی بماند.

شاید چهره همسرم را نشناسم ، اما دلیل نمی شود ندانم چجور آدمی است

همه آدم ها اعتیاد دارند و تمام معتاد ها در آرزوی یک چیزند: گریز از واقعیت.

اگر تنها نباشی، وحشت دنیا کمتر میشود.

اگر هر داستانی پایان خوشی داشت ، هیچ وقت دلیلی برای شروع دوباره نداشتیم.

ای کاش آدم ها بیشتر شبیه کتاب بودند. اگر در نیمه راه یک رمان متوجه شدید که دیگر از آن لذت نمیبرید،میتوانید آن را کنار بگذارید و چیز جدیدی برای خواندن پیدا کنید.در فیلم ها و سریال های تلویزیونی هم همین طور است.هیچ قضاوتی وجود ندارد،هیچ گناهی وجود ندارد،هیچ کس حتی نیازی به دانستن ندارد،مگر اینکه خودتان تصمیم بگیرید به آنها بگویید.اما در مورد آدم ها،معمولا تمایل دارید تا انتها آنها را ببینید و متاسفانه همه نمیتوانند تا آخر عمر شاد زندگی کنند.

تمام مردم معتاد هستند و تمام معتادان یک چیز را ترجیح میدهند: فرار از واقعیت .

باور داشتن به هر انسانی ، یکی از بهترین هدایایی است که می توانید به او بدهید . رابگان است ، ولی نتایجی گران بها دارد.

اعتماد را نمی‌شود قرض گرفت، اگر آن را بگیرید، نمی‌توانید دوباره برگردانید.

ازدواج یا یه بلیط برنده ی لاتاریه یا کلید تیمارستان.