بریده‌های کتاب صحبت سال ها

هیچ عملی بالاتر از مراقبه خدا نیست و انسان عزم مستمر داشته باشد که در تمام احوال ولو صدسال خدا به او عمر بدهد،حتی یک معصیت،عالما عامدا مختارا بجا نیاورد.

هرشب یک نماز لیلة‌الدفن¹ برای همه مؤمنین و مؤمناتی که در آن شب دفن شده‌اند، می‌خواند. ¹ نماز شب اول قبر

اگر من برای دیگری دعا کنم، خیلی خوشحالم؛ برای اینکه صددرصد می‌دانم ملائکه برای من دعا می‌کنند، به بالاتر از این یا مثل این.

خدا می داند این توسلات برای انسان چه می کند.این توسل برای انسان یک ارتباط است.مثال شخصی که توسل پیدا می کند مثال لامپی است که به جریان الکتریسیته متصل می شود و نور می دهد. این توسل یاد معشوق حقیقی افتادن است که پیوستن به معشوق است؛چون این بزرگواران عاشق خدا بودند و خدا نیز عاشق آن ها بود.انسان وقتی به آن ها متصل می شود،آن ها هم با اتصال به خدای متعال انسان را به خدا می رسانند.این توسلات انسان را خدایی می کند.

کمتر مادرتان را نگران کنید.

یکبار درحالی که از حرم بر می گشتند و کوچه تاریک بود گفتند:«علمای آخرالزمان مثل شمع می مانند.خودشان می سوزند و به دیگران نور می دهند. معلوم نیست که اهل بهشتند یا اهل جهنم!بالاخره این نور را می دهند و مردم را هدایت می کنند،اما خودشان معلوم نیست عاقبتشان چیست.»بعد گفتند:«اگر ما را در جهنم دیدید تعجب نکنید»

از پدرم در مورد شیطنت و بازی بچه ها پرسیده بودند.پدرم گفته بود:«همانطوری که توقع دارید خدا با شما رفتار کند، با این بچه ها هم همانطور رفتار کنید.اینطور اگر نگاه کنید، دیگر زدن بچه ها یا بداخلاقی با آن ها به خاطر اشتباه، بی معنی می شود.بچه هم احساس نمی کند که بابایش درکش نمی کند.»

در برخی موارد برای عرفان نظری کتاب احیاءالاحیاء مرحوم فیض را توصیه می کردند.

پدرم پیش از بازگشت به دیدتر آقای خویی می روند.آقای خویی در آن دیدار به ایشان می گوید:«دیشب آقای سید ابوالحسن اصفهانی اساتید عالی را دعوت کرده بود.و به آن ها گفتند از اصفهان که می آمدم پنجاه مجتهد صالح الحکومه در اصفهان بود.الان پنج تا هم نمانده.باید نجف را کارخانه مجتهدسازی بکنید.» آقای خویی هم برای رسیدن به این هدف،روش اجتهاد سهل را ترتیب داد.

هیچ عملی بالاتر از مراقبه خدا نیست و انسان عزم مستمر داشته باشد که در تمام احوال، ولو صد سال خدا به او عمر بدهد، حتی یک معصیت، عالما، عامدا،مختارا بجا نیاورد.

آیت الله جوادی آملی می‌فرمودند: 《 من ۱۵ سال نماز جماعتِ آیت الله بهجت را ترک نکردم. 》

از ایشان می پرسیدند که آیا وقتی آدم نمی تواند بچه را تربیت کند،بچه نیاورد؟یا اگر نمی تواند رزق و روزی اش را فراهم کند، اصلا فرزند دار نشود؟ایشان خیلی جدی می گفتند:«باید از خدا بخواهد تربیت را.اختیار افراد نیست که خودش تا آخر بتواند بچه را به ثمر برساند.دست خداست. باید از خدا بخواهد.»

در یکی از ملاقات‌های رهبر معظم انقلاب با ایشان، حضرت آیت الله خامنه‌ای(دام ظله) سوالی کرد و آقا در پاسخ فرمودند: 《 ایشان(آقای قاضی رحمت الله علیه) مراقب بود و مرتب تذکر می‌داد چه در خواب چه بیداری، حتی ایران هم که آمدم ایشان باز هم مراقب بود. بعد از فوتش هم باز مراقبت داشت و تذکر می‌داد.》

حتی اگر چرند هم گفت، تو یادداشت کن! حرف‌های من را بعدها می‌فهمی. امانت‌دار نسل بعدی باش. من قم را دیده‌ام، تهران را دیده‌ام، مشهد را دیده‌ام، نجف را دیده‌ام، شیعه و سنی را دیدم: همین یکی باقی مانده است. وقتی او را از تو بگیرند، خواهی فهمید، کاری نکن که بعداً پشیمان شوی ... *** توصیه علامه جعفری به فرزند آیت الله بهجت

در مجموع رفتار و گفتار ایشان در این سال ها اهمیت و تاکید بر چند نکته به عنوان امور اساسی در راه سلوک نمایان بود: 1)عمل به یقینیات و احتیاط در جایی که علم صددرصد در آن وجود ندارد؛تازمان دستیابی به علم. 2)عزم ثابت و راسخ و مستمر بر ترک دائمی معاصی؛که متوقف بر مراقبه و تذکر دائمی است.معتقد بودند بدون مراقبه کار درست نمی شود و با مراقبه نمی شود که درست نشود. 3)نماز در اول وقت 4)پرداختن به نوافل با رعایت اعتدال به ویژه نماز شب که کلید همه توفیقات است.

از آیت الله جوادی آملی نقل شده است: از علامه طباطبایی تقاضا کردیم به ما درس اخلاق بدهد گفت اخلاق درسی نیست گفتیم خب بالاخره یک چیزی باشد که ما ... گفت همین آقای بهجت را نگاه کنید مجسمه اخلاق است همه کارهایش درس است؛ اخلاق است ؛ درسش؛ نمازش؛ عبادتش؛ راه رفتنش.

آنقدر به زیارت حضرت رضا علاقه مند بودند که اگر توانایی نداشتند و نمی توانستند به حرم مشرف شوند،از خانه زیارت می کردند.معتقد بودند کسی که توانایی حرم رفتن ندار،همان آخرین نقطه ای که خودش را به آنجا رسانده،حرم اوست،مثلا مسافری که خود را به مشهد رسانده و حالا در مسافرخانه است و دیگر نمی تواند به حرم برود،همان مسافرخانه حرم اوست.از همان جا باید اتصال برقرار کند.اتصال که باشد،حضور هم هست.