بریده‌ کتاب‌های ختم نبوت

زمان و محیط و اجتماع، مخلوق بشر است و بشر هرگز از خطا مصون نبوده است؛ از این رو تنها وظیفه انسان انطباق و پیروی از زمان و افکار و اندیشه‌های زمان و عادتها و پسندهای زمان نیست، کنترل و اصلاح زمان نیز هست. اگر انسان باید صد در صد خود را با زمان تطبیق دهد پس زمان را با چه چیز تطبیق بدهد؟!

برخی کشورها دچار کمبود نفوس هستند. تبلیغاتی که در این زمینه‌ها می‌شود غالباً ریشه استعماری دارد. اروپاییها به حدّ نصاب جمعیتشان رسیده‌اند و چون از منابع و منافع کشورهای آسیایی و آفریقایی بهره می‌برند طرفدار تقلیل نفوس در آسیا و آفریقا هستند تا بهتر بتوانند بهره‌کشی کنند. آنها از اینکه جمعیت کشورهای آسیایی و آفریقایی به حدّ نصاب برسد، و از اینکه نعمتهای آنها نصیب خودشان نشود وحشت دارند. جراید و مجلّات، خیلی علیه ازدیاد نفوس تبلیغ می‌کنند ولی این را توجه داشته باشید که مسئله‌ ازدیاد نفوس که اسمش را می‌گذارند «بمب جمعیت» و آن قدر هم گفته‌اند که یک حسّ تنفر از بچه در این مردم ایجاد کرده‌اند، در کشورهای ما صادق نیست، یعنی کشورهای اسلامی هنوز به حدّ نصاب جمعیت نرسیده است. این یک نیرنگ استعماری است که غربیان به کار می‌برند. آنها خودشان از نظر سرزمین خودشان عدد جمعیتشان کافی است، ولی به وسیله ایادی خود در میان ما تبلیغ می‌کنند و خیلی وحشت دارند از اینکه کشورهای اسلامی عددشان بالا برود، برای اینکه آن وقت نعمتهای خودشان را خودشان خواهند خورد.

از اصول اسلام این است که میدان زندگی و کار را میدان عمل و عبادت قرار داده است. عمل برای انسان عبادت است و بیکاری برای انسان گناه است، بیکارگی و تنبلی گناه است

بسیاری از چیزهاست که تغییرپذیر نیست، چطور؟ شما ببینید پیغمبران آمده‌اند برای چه؟ چه جای خالی را آمده‌اند پر بکنند؟ آن وقت می‌بینید که آن چیزها تغییرپذیر نیست. یکی از کارهایی که پیغمبران برای آن آمده‌اند دعوت به خداست، یعنی رابطه میان بنده و خدا برقرار نمودن، بدین معنی که از یک طرف بنده را عارف به حق کردن و از سوی دیگر عابد حق نمودن. من از شما می‌پرسم: آیا عرفان خدا و همچنین پرستش خدا و تقرّب به او، چیزهایی است که فرمول آن در زمانهای مختلف فرق می‌کند؟ 

«مقتضیات زمان» مانند «آزادی» از کلماتی است که- مخصوصاً در مشرق زمین- سرنوشت شومی داشته است و اکنون به شکل یک ابزار استعماری کامل برای درهم کوبیدن فرهنگ اصیل شرق و تحمیل روح غربی در آمده است. چه سفسطه‌ها که به این نام صورت می‌گیرد و چه بدبختی‌ها که با این تابلوی قشنگ تحمیل می‌گردد!

گفت: مَثَل ما محدّثین و شما اهل نظر مَثَل دوا فروش است با طبیب. ما فقط می‌توانیم داروها را تهیه کنیم و در اختیار شما بگذاریم اما طبابت و تشخیص اینکه این دوا برای چه بیماری مفید است و به چه مریضی باید نسخه کرد کار شماست و من اعتراف می‌کنم که خودم که ناقل این احادیث هستم مثل تو نمی‌توانم معنی و مفهوم این احادیث را بفهمم و به موارد خودش تطبیق دهم ولی حالا که تو توضیح می‌دهی خوب می‌فهمم.

یکی دیگر از کارهای انبیا این بود که روابط بشر با عالَم را تعیین می‌کردند، می‌گفتند: هُوَ الَّذی خَلَقَ لَکمْ ما فِی الاَْرْضِ جَمیعاً[1]. همه چیز برای تو آفریده شده اما در میان اشیاء این عالم چیزهایی هست که مصلحت تو نیست یعنی با خلقت تو متناسب نیست که از آنها استفاده کنی. مثلا گفتند گوشت خوک نخور، مشروبات الکلی نیاشام، گوشت سِباع و درندگان را نخور. یحِلُّ لَهُمُ الطَّیباتِ وَ یحَرِّمُ عَلَیهِمُ الْخَبائِثَ[2]. هر چیزی را که برای آنها (پیروان پیامبر) خوب و مناسب است حلال می‌کند و آنچه را که برای آنها خوب و مناسب نیست حرام می‌نماید.

حدیثی در کافی داریم، می‌فرماید: خداوند تبارک و تعالی می‌دانست که در آخرالزمان اقوامی و گروههایی خواهند آمد مُتَعَمِّقونَ [ فِی اللهِ] که در خدا و الهیات تعمق می‌کنند، یعنی می‌خواهند به عمق مسائل وارد بشوند، از این جهت آیات اول سوره حدید و سوره توحید و آیات آخر سوره حشر را فرستاد؛ یعنی اگر خدا می‌دانست که در آخرالزمان مردم متعمّقی در الهیات پیدا نمی‌شوند این آیات را نمی‌فرستاد؛ یعنی مردم این زمان اینها را درک نمی‌کنند، این برای آیندگان است. و حقآ اگر کسی در الهیات و معارف اسلامی وارد باشد و قرن به قرن مطالعه کند می‌بیند که پس از هفت قرن و هشت قرن و ده قرن و بیشتر، تازه اهل معارف الهی در مسائل توحید توانسته‌اند خودشان را هماهنگ کنند با همین آیات اول سوره حدید و سوره توحید، یعنی برای قبل از آنها هنوز غیر قابل هضم و غیر قابل حل بوده است. 

 وَ رُبَّ حامِلِ فِقْهٍ اِلی مَنْ هُوَ اَفْقَهُ مِنْهُ. بسا کسی یک جمله پرمعنایی را حفظ کند و حمل کند و ببرد تحویل یک نفر دیگر بدهد که او از خود این فرد بهتر بفهمد. 

ظهور پیاپی پیامبران تنها معلول تغییر و تکامل شرایط زندگی و نیازمندی‌ بشر به پیام نوین و رهنمایی نوین نیست ، بیشتر معلول نابودیها و تحریف‌ و تبدیل‌های کتب و تعلیمات آسمانی بوده است.

بشر در مسیر تکاملی خود مانند قافله‌ای است که در راهی و به سوی مقصد معینی حرکت می‌کند، ولی راه را نمی‌داند؛ هر چندی یک بار به کسی برخورد می‌کند که راه را می‌داند و با نشانیهایی که از او می‌گیرد ده ها کیلومتر راه‌ را طی می‌کند تا می‌رسد به جایی که باز نیازمند راهنمای جدید است ، با نشانی گرفتن از او افق دیگری برایش روشن می‌شود ودهها کیلومتر دیگر را با علاماتی که گرفته طی می‌کند تا تدریجا خود قابلیت بیشتری برای فراگیری‌ پیدا می‌کند و می‌رسد به شخصی که ((نقشه کلی )) راه را از او می‌گیرد و برای‌ همیشه با در دست داشتن آن نقشه ، از راهنمای جدید بی‌نیاز می‌گردد .

اسلام طرحی است کلّی و جامع و همه جانبه و معتدل و متعادل، حاوی همه طرحهای جزئی و کارآمد در همه موارد. 

دین کارشناس می‌خواهد. اگر دینی عالم دینی نداشته باشد جاهلها چیزی از آن دین باقی نمی‌گذارند. 

انسان یک موجود متغیر و متحولی است. انسان نباید درجا بزند،بلکه باید متغیر و در حرکت باشد اما مدار انسان یک مدار خاص است،مدارش باید ثابت بماند.اگر بخواهد از مدار خودش خارج شود و در مدار حیوان قرار بگیرد هلاکت است وتباهی،و اگر مثلا بخواهد وارد شود در مدار ملائکه ومتشبّه به ملائکه بشود باز هم از مدار خود خارج شده است.افراط وتفریط‌ها همه خروج از مدار انسانیت است.مدار انسانیت مدار وسطیت و جامعیت است:و کذلک جعلناکم امة وسطا...[1]زهّاد و عبّاد وکسانی که به خیال خود می‌خواستند جلو بیفتند،می‌آمدند از پیغمبر اکرم اجازه بگیرند که خودشان را اخته کنند.می‌گفتند: هل لی ان اختصی؟اجازه می‌دهید خودم را اخته کنم؟می‌خواهم ریشه شهوت را در وجود خودم قطع کنم تا بهتر و فارغ‌بال‌تر بتوانم به عبادت پروردگار بپردازم.فکر می‌کرد که اگر بتواند خودش را از قید خوردن وخوابیدن هم رها کند،بکند. ولی پیغمبراکرم اجازه نمی‌داد و صریحاً نهی می‌کرد.پیغمبراکرم انسان را در مدار انسانیت به حرکت می‌آورد وهرگز نمی‌خواست انسان را از مدار انسانیت خارج کند.اسلام برای انسان مسیرتکوینی ومشخصی قائل است که ازآن به«صراط مستقیم»تعبیرمی‌کند.