بریده‌های کتاب هری پاتر و جام آتش (بخش دوم)

وقتی ققنوس دوباره به پرواز درآمد و روی جایگاهش کنار در نشست دامبلدور گفت: _ بازم می‌گم. تو امشب شهامتی از خودت نشون دادی که من اصلاً فکرشم نمی‌کردم. شهامت تو با شهامت کسانی که در مبارزه با ولدمورت جونشونو از دست دادن برابری می‌کرد. تو امشب بار سنگینی رو بر دوش کشیدی که فقط جادوگران بزرگسال قادر به تحملش بودند با این حال از عهده‌ی این کار براومدی.

_ دامبلدور، باید ببرمش به درمونگاه... نگاش کن... امشب هرچی کشیده بسشه. دامبلدور با حالت خشک و رسمی گفت: _ باید بمونه، مینروا، باید همه چی رو بفهمه. آگاهی اولین قدم برای پذیرفتن حقایقه. بدون پذیرش هم بهبودی امکان‌پذیر نیست. اون باید بفهمه کی باعث رنج و عذابی که امشب کشیده شده و از علت این کارش آگاه بشه. هری که هنوز در مرز ناباوری بود گفت: _ مودی... چطور ممکنه مودی باشه..

هیچ وقت از چیزی که هستی خجالت نکش

هنگامی که پرواز کنان اوج گرفت،هنگامی که باد موهایش را نوازش داد،وقتی صورت تماشاگران به اندازه ی ته سنجاق کوچک شد هری فهمید که هنگام اوج گرفتن از زمین ترس و وحشتش‌ را بر روی زمین جا گذاشته است.... او اکنون در جایی بود که به آن تعلق داشت...

هری ادامه داد : نه ... نه .... خیلی ممنونم . می دونم باید چی کار باید بکنم ....