بریده‌های کتاب رهایی از تکبر پنهان

به طور نمادین می‌توان گفت جنود شیطان برای اغوای انسان ها یک ذکر کلیدی دارند که دائما آن را به عنوان دستورالعمل خود زمزمه می‌کنند و آن ذکر این است :«یا مأیوس یا مغرور» و با این دو ترفند یعنی مایوس کردن و مغرور کردن نمی‌گذارند هیچ وقت انسان در حد تعادل بماند.

یکی از دلایل مهم پنهان ماندن عیوب انسان «علایق و آرزوهای» اوست. انسان آرزوها و دوست داشتنی هایی دارد که میتواند واقعیت را در ذهن او تغییر دهند تا جایی که دیگر واقعیت را درست نبیند. مثلاً همه دوست دارند آدم خوبی باشند . اصل این علاقه خوب است، ولی یکی از نتایج وجود این علاقه این است که انسان فکر میکند واقعا آدم خوبی است ، درحالی که فقط دوست دارد آدم خوبی باشد و در این راه موفق نبوده است .

حسادت یک عیب فراگیر است، تا جایی که هیچکس نباید احتمال وجود آن را در خود انکار کند.

ممکن است انسان معصیت کارِ بدون تکبر ، نجات یابد و نابود نشود.

امام صادق (ع): «محبوب ترین دوست من کسی است که عیب های من را به من هدیه بدهد»

امیرالمومنین (ع): در کودنی آدمی همین بس که عیب های دیگران را ببیند و عیب های خود را نبیند.

شیطان تلاش میکند تا انسان خوبی هایش را نشناسد، تا از این طریق انسان را به وادی «یأس» و عدم اعتماد به نفس بکشاند. البته از طرف دیگر، وقتی انسان از خوبی هایش مطلع شد، شیطان او را به « غرور » مبتلا کرده و تلاش میکند تا او را به وادی « عُجب » بکشاند.

دیگران با تشویق ها و تحقیر های فراوان امکان تفکر و تهذیب نفس را از انسان می گیرند.

امام صادق(ع) در حدیث شریف و معتبری به یکی از سنت های الهی اشاره می‌کند که خیلی به انسان انگیزه‌ی اصلاح عیوب پنهان را می‌دهد و آن اینکه می‌فرماید: هیچ بنده ای نیست که خیری را در نهان انجام دهد، مگر آنکه با گذشت روزگار، خداوند خیری را از او اشکار سازد و هیچ بنده ای نیست که در تهان کار شری به جای آورد، جز آن که با گذشت زمان، خداوند شری از او را نمایان سازد. خلاصه اینکه اگر شری در لایه های پنهان روح انسان مخفی باشد، روزی برملا خواهد شد. چگونه؟ معلوم نیست. قابل کنترل هم نیست.

خلاصه اینکه اگر شری در لایه های پنهان روح انسان مخفی باشد، روزی برملا خواهد شد.