بریده‌های کتاب رهایی از تکبر پنهان

شنیده اید کسی را سراغ نخود سیاه بفرستند؟ خدا اورا سرگرم عیوب دیگران کرده تا عیوب خود را نبیند که آدم شود!

یکی از محاسن با خبر بودنِ انسان از بدی های خود، این است که به‌خاطر آن بدی در او تواضع ایجاد می‌شود.

نفس انسان خاصیتی دارد که بر اساس آن واقعیت‌ها را شبیه دوست داشتنی‌هایش جلوه می‌دهد. به طور کلی علاقه‌های انسان اندیشه او را رهبری کرده و برخی تصورات و تفکرات را به او تحمیل می‌کنند.

بنا به فرموده ی امیرالمونین (ع): انسان زیرک، انسان آب زیرکاه نیست، بلکه انسانی است که مو را از لای ماست اخلاق خود بیرون میکشد.

شرط عقل: حتی اگر عیبی در ما نیست ، ولو موقتاً آن را بپذیریم.

به طور نمادین می‌توان گفت جنود شیطان برای اغوای انسان ها یک ذکر کلیدی دارند که دائما آن را به عنوان دستورالعمل خود زمزمه می‌کنند و آن ذکر این است :«یا مأیوس یا مغرور» و با این دو ترفند یعنی مایوس کردن و مغرور کردن نمی‌گذارند هیچ وقت انسان در حد تعادل بماند.

یکی از دلایل مهم پنهان ماندن عیوب انسان «علایق و آرزوهای» اوست. انسان آرزوها و دوست داشتنی هایی دارد که میتواند واقعیت را در ذهن او تغییر دهند تا جایی که دیگر واقعیت را درست نبیند. مثلاً همه دوست دارند آدم خوبی باشند . اصل این علاقه خوب است، ولی یکی از نتایج وجود این علاقه این است که انسان فکر میکند واقعا آدم خوبی است ، درحالی که فقط دوست دارد آدم خوبی باشد و در این راه موفق نبوده است .

حسادت یک عیب فراگیر است، تا جایی که هیچکس نباید احتمال وجود آن را در خود انکار کند.

ممکن است انسان معصیت کارِ بدون تکبر ، نجات یابد و نابود نشود.

امام صادق (ع): «محبوب ترین دوست من کسی است که عیب های من را به من هدیه بدهد»

امیرالمومنین (ع): در کودنی آدمی همین بس که عیب های دیگران را ببیند و عیب های خود را نبیند.