بریده‌های کتاب اختراع قوم یهود

یوست می‌نویسد : " هنگامی که فرزندان اسرائیل از مصر خارج شدند بدوی و جاهل بودند . یهودیان در ایران دیدگاه دینی جدید و زندگی متمدنانه و زبان و علم را از ایرانیان آموختند ."

هیچ کس نمی خواهد بداند زیر سنگ ها چیست، آن هم وقتی که عقرب های زهرآگین زیر آن کمین کرده و تصویر خودساخته از قوم موجود و جاه طلبی های ارضی اش را هدف قرار داده اند. هدف جدی نوشتن تاریخ ملی کشف تمدن های گذشته نیستند؛ هدف اصلی اش تا به امروز ساخت فراهویت و تثبیت سیاسی وضعیت کنونی بوده است.

ملتی که آزادی سیاسی اش را به سبب فاجعه ای تاریخی از دست داده باشد نباید خویشتن ملی اش را نیز از دست بدهد.

اسرائیل هنوز از شاعران بیش از شهیدان می‌ترسید.

دوبنو گمان می‌کرد که نژاد فقط نخستین مرحله در تشکیل ملت است که آرام آرام رشد می‌کند و موجودیت فرهنگی-تاریخی واحدی می‌شود .

همسر من مسیحی پروتستان است. البته تربیت من وادارم می‌کند با هرگونه اجبار در موضوعات احساسی مخالفت کنم و انسان را بر عناصر ملی ترجیح دهم. اما امروز گمان می‌کنم که لازم است تاکید بیشتری بر عنصر ملی شود، و من ازدواج‌های مختلط را بسیار ناصواب می‌دانم. اگر امروز با همسرم آشنا شده بودم یا اگر هجده ماه پیش با او آشنا شده بودم با قدرت در برابر احساس فزاینده‌ام به او مقاومت می‌کردم و به خودم می‌گفتم که من یهودی حق ندارم بگذارم احساساتم بر من غلبه کند … من پیش از آنکه صهیونیست شوم عاشق زنم بودم و حق ندارم او را بابت اذیت و آزار نژادمان به دست نژاد او مجازات کنم.

ملت در واقع یک " قوم-نژاد " است که خاستگاهش گذشته‌ی دور است و وزن آن هویت‌های جمعی زمان حال را تعیین و ترسیم می‌کند .