بریده‌های کتاب انسان در جستجو معنا

اگر معنایی در زندگی وجود داشته باشد، آن معنا، رنج کشیدن است.رنج کشیدن بخش غیرقابل انکار زندگی است ،درست مثل سرنوشت و مرگ .زندگی انسان بدون رنج کشیدن و مرگ ، کامل نمیشود.

انسان در جستجوی معنا می تواند بیشتر از تعادل درونی،تنش درونی ایجاد کند.هرچند،چنین تنشی یک پیش نیاز برای سلامت ذهنی است.

رهایی بشر در عشق و از طریق عشقه

عشق تنها راه رسیدن به درونی ترین هسته شخصیت یک فرد است . هیچ کس نمی تواند از جوهره وجود یک شخص دیگر با خبر شود ، تا وقتی که او را دوست داشته باشد .

عشق معنای خود را در عمیق ترین مفاهیم روح و در درون شخص پیدا می کند.مهم نیست که در حال حاضر حضور داشته باشد،زنده باشد یا از دنیا رفته باشد،اینها هیچ اهمیتی ندارند.

بهداشت روح و روان ،تا اندازه ای به تنش نیاز دارد.تنش میان آنچه که انسان به آن دست یافته و آنچه که باید به آن برسد. تلاش برای پر کردن شکاف میان آنچه که هست و آنچه که باید بشود. این تنش، لازمه ی زندگی انسان و از سلامت روان او جدایی ناپذیر است. پس نباید از برانگیخته شدن خود در یافتن معنای بالقوه ی زندگی نگران باشیم.

در همگام کتک خوردن آنچه به انسان ضربه میزنه درد جسمی نیست بلکه رنج روحی بر خواست از بی عدالتی و بی منطقیه که آزار دهنده است و ضربه ای که آثاری از خودش بجا نمی ذاره در شرایط ویژه ای میتونه بیش از ضربه ای که جاش میمونه آزار دهنده باشه

مرا مانند مهری بر قلبت قرار بده،عشق به اندازه مرگ قدرتمند است.

به نظر من غلط ترین و خطرناکترین مسئله آن چیزیست که من جبر کلی نامیده‌ام. منظور من اشاره به فرضیه هاییست که منکر قدرت و استعداد انسان برای رو برو شدن با حوادث زندگیست و او را محصول عوامل گذشته‌ای می داند که در آن اختیاری نداشته است. زندگی انسان کاملاً و کلاً مشروط و مقدر نیست. وی مختار است که در برابر موقعیتی معین، خود را ببازد و جا بزند یا ایستادگی کند.