بریده‌های کتاب گزینه اشعار قیصر امین پور

و قاف حرف آخر عشق است آنجا که نام کوچک من آغاز می‌شود!

تا آمدم که با تو خداحافظی کنم بغضم امان نداد و خدا... در گلو شکست

پیش بیا! پیش بیا! پیشتر! / تا که بگویم غمِ دل، بیشتر

داغِ تو را از همه داراترم / دردِ تو را از همه درویش‌تر

فوت و فنِ عشق به شعرم ببخش / تا نشود قافیه‌اندیش‌تر

بگو قافیه، سست یا نادرست / همین بس که ما ساده صحبت کنیم

-آن‌که می‌ترسد / می‌ترسانَد!

دردهای پوستی کجا؟ / درد دوستی کجا؟

ریشه‌های ما به آب / شاخه‌های ما به آفتاب می‌رسد / ما دوباره سبز می‌شویم!

هر روز، بی‌تو روزِ مبادا ست!

چه اسفندها دود کردیم! / برای تو ای روز اردیبهشتی...

شعاعِ دردِ مرا ضرب در عذاب کنید / مگر مساحتِ رنجِ مرا حساب کنید

ناگهان چقدر زود دیر می‌شود!

گاه اوج خندهٔ ما گریه است گاه اوج گریهٔ ما خنده است گریه، دل را آبیاری می‌کند خنده، یعنی این که دل‌ها زنده است

بادبادک‌های ما بر باد رفت