بریده‌های کتاب آرامش

هیچ‌کس به اندازه شخصی که با او در ارتباط هستیم نمی‌تواند ما را ناراحت و ناامید کند ، زیرا ما به هیچ‌کس به اندازه او امید نداریم.

وورینگر به ادوار بزرگ آشوب‌های اجتماعی و فرهنگی توجه کرد که در عین حال علاقه‌ی خاصی به آثار آرامش‌بخش وجود داشته است. مثلا مسجد آبی عظیم و آرامش‌بخش استانبول در دهه‌های نخست قرن ۱۶ ساخته شده است، دقیقا زمانی که امپراتوری عثمانی درگیر جنگ‌های متعددی بوده است. در واقع پروژه‌ی ساخت این مسجد پس از یک شکست نظامی بسیار سخت آغاز شد.

جامعه‌ی ما بیش‌ از همه روی پول به‌عنوان مؤلفه‌ای کلیدی برای زندگی خوب سرمایه‌گذاری کرده است. همیشه به ما یادآوری می‌کنند که بین داشتن پول بیشتر و افزایش رضایت رابطه‌ی مستقیمی وجود دارد. اما آنچه چندان برایمان روشن نکرده‌اند ازن است که فرآیند تحصیل پول مستلزم گستره‌ای از هزینه‌های روان‌شناختی است که آن‌ها را نادیده می‌گیریم. کسب ثروت به قیمت شب‌های آشفته، روابط سراسر مشکل، روابط فامیلی خشک و حتی گاهی خود زندگی‌مان تمام می‌شود. بنابراین صرفا نباید به پولی نگاه کنیم که جمع کرده‌ایم، بلکه هم‌چنین باید به آرامشی نیز توجه کنیم که برای کسب این پول فدا کرده‌ایم.

ما موجوداتی هستیم عمیقاً تحت تاثیر انتظارات و توقعات... ما در مورد اینکه اوضاع باید چگونه باشد تصوراتی ذهنی داریم که در مغزمان لانه کرده اند و هر جا می رویم، با ما هستند. همواره در چهارچوب این انتظارات است که رویدادهای زندگی‌ مان را تفسیر می کنیم. بر اساس محتوای انتظاراتمان است که برخی لحظات زندگی را لذت بخش و برخی را بسیار پیش پا افتاده یا نامنصفانه میدانیم. «چیزی که ما را خشمگین می کند اهانت به انتظاراتمان است!» 🌱🌱🌱🌿

دوفو شاعری بود که در چینگ‌دو در ایالت شیووآن زندگی می‌کرد، شعری سروده است با عنوان «کلبه‌ی پوشالینم را باد خزان از جا برکند». این شعر نه بیان یک اندوه، بلکه بیشتر تجلیل چنین زندگی آزادی‌ست که یک طوفان ممکن است خانه‌ی انسان را به باد دهد.

یکی از دلایلی که چرا مطاله‌ی تاریخ به آرام‌تر شدن ما کمک می‌کند این است که تاریخ عموماً روایتی از مقاومت‌ها و پایداری‌ها ست.

اینکه چرا فورا منظور بد برداشت می‌کنیم و تصور می‌کنیم که طرف مقابل قصد قبلی برای توهین و آسیب داشته است،از جمله به دلیل یکی از پدیده‌های تلخ روانشناختی است: تنفر از خویشتن، هر چه خود را کمتر دوست داشته باشیم، در نظر خویش هدف مناسب‌تری برای آزار و تمسخر هستیم.