بریده‌ای از کتاب انسان خردمند: تاریخ مختصر بشر اثر یوال نوح هاراری

انقلاب کشاورزی اهمیت آینده را به مراتب بیشتر از آنچه بود، کرد. کشاورزان همواره می‌بایست به فکر آینده باشند و در خدمت به آن زندگی کنند. اقتصاد کشاورزی مبتنی بر چرخه فصلی تولید بود و شامل ماه‌های طولانی کاشت و سپس دوره‌های کوتاه برداشت محصول می‌شد. ممکن بود کشاورزان به دنبال برداشت محصولی پربار، شب را با نهایت جد و جهد جشن بگیرند، اما تقریباً یک هفته بعد دوباره در سپیده دم بیدار می‌شدند تا به کار طولانی روزانه در مزرعه بپردازند. اگرچه غذای کافی برای امروز، هفته بعد و حتی ماه بعد وجود داشت، آنها باید به فکر سال بعد و سال‌های بعد از آن نیز می‌بودند. نگرانی برای آینده نه تنها در چرخه فصلی تولید بلکه همچنین در سرشت اساساً ناپایدار نظام کشاورزی ریشه داشت. از آنجا که اغلب روستاها با پرورش چند نوع بسیار محدود از گیاهان و حیوانات اهلی روزگار می‌گذرانیدند، در برابر خشکسالی، سیل و بیماری‌های همه‌گیر قادر به دفاع نبودند. ناچار بودند بیش از مصرف خود تولید کنند تا ذخیره‌ای برای آینده داشته باشند.