بریده‌ای از کتاب تکرار یک تنهایی: جستارهایی از حیات سیدمرتضی آوینی اثر محمدعلی صمدی

هیچ جوری نمی‌خواست خودش در ماجرا دخالتی داشته باشد. هیچ جور نمی‌خواست حتی ذره‌ای، ولو با موسیقی، یا نوع مونتاژ، دخالت کند و چیزی وارد کار کند. مثلاً در برنامه‌ای، یک برادر شهیدی داشت صحبت می‌کرد، یاد جریانی شهادت برادرش که افتاد گریه کرد و نتوانست حرفش را ادامه دهد. من هنگام مونتاژ گریه را حذف کردم و جایش موسیقی گذاشتم. آوینی شدیداً مخالفت کرد و گفت: چه کسی به تو حق داده حس را تشدید کنی؟ این دخالت توست. من همین را نمی‌فهمیدم. اتفاقا من فکر می‌کردم حالا وقتش است که دو دقیقه مانور بدهم. مرتضی می‌گفت: تو باید دقیقاً یک آینهٔ پاک و زلال باشی که هیچ چیزی از تو به فضا اضافه نشود‌.