بریده‌ای از کتاب بازگشت به رویافروشی دالرگات اثر لی می یه

آنها همیشه برای اعمالشان، توجیهی داشتند. ولی وقتی پای دیگران وسط بود. به همان اندازه درک و همدلی از خود نشان نمی دادند. تظاهر به مهربانی بسیار ساده بود. تظاهر به متفکر بودن، تظاهر به اینکه نمی خواهی سربار دیگران باشی، تظاهر به اینکه به کودکان و حیوانات اهمیت می‌دهی هنگامی که از کودکان بی خانمان و آسیب پذیر سوء استفاده می‌کردند. به آنها جای خواب می‌دادند و با حیله گری کمک‌های مالی دریافتی‌شان را بالا می‌کشیدند هیچ مجازات و عقوبتی در انتظارشان نبود. عاری از هرگونه احساس گناه، آنها به سادگی فکر می‌کردند که باهوش هستند، و بدون کار کردن، زندگی مرفه و شیرینی را می‌گذراندند.