بریده‌ای از کتاب قیدار اثر رضا امیرخانی

-: اصلا از این کار خسته شده ام. می خواهم بروم سراغ کاری دیگر... اقا می گوید: همین نانوایی خوب است؟ شاطری هم به ت می آید قیدار خان! فقط باید صبح ها زود از بستر بلند شوی. نان وایی سلسله ای دارد که می رسد به حضرت هابیل که اول کسی بود که گندم کاشت روی زمین! یا سلمانی چه طور؟ نسب سلمانی می رسد به حضرت جبرئیل که از عرش تیغ آورد و سر حضرت رسول ص را حلق کرد. سلسله ی قصاب و سلاخ می رسد به حضرت ابراهیم علیه السلام، صبح به صبح باید به اسم خلیل کرکره را بالا بکشد قصاب! قیدار سرتکان می دهد و می گوید: حکمت می فرمایید..عرض من هم همین است دیگر، کار ما نسب ندارد، اصل ندارد، گاراژداری کار جدیدی هاست! نبوده است که در میان انبیا و اولیا هیچ حضرت جرجیسی که اینترنشنال زیر پاش نبوده است! اقا با عصا راه قیدار را سد می کند. می ایستد و با طمانینه می گوید: نشد! نشد! جدیدی و قدیمی ندارد، هر کاری که رزق کسی را می دهد نسب دارد به اسم رزاق حق جل جلاله، کار شما گاراژداری ست، درست؟! یعنی بار مردم را از جایی به جایی می برید و تحویل صاحب بار می دهیدیعنی باید امانت دار بار و بنه ی مردم باشید. مومن! این همان کار حضرت رسول محمدامین ص است دیگر... کاروان داری بانوی بانوان خدیجه س..... قیدار لال می شود و در دل صلوات می فرستد و زیر لب حق، حق می گوید.