بریده‌ای از کتاب نژاد و تاریخ اثر کلود لوی استروس

بنابراین هر بار که به صرافت می‌افتیم تا فرهنگی را ساکن یا راکد تلقی کنیم باید بیندیشیم که چه بسا این رکود و صعود ظاهری ناشی از جهل ما باشد نسبت به پویش‌های حقیقی آن فرهنگ، چه آگاهانه و چه ناآگاهانه، و چه بسا آن فرهنگ نیز که معیار‌هایش با معیار‌های ما متفاوت است نسبت به ما دچار همین توهم باشد. به عبارت دیگر، هر دو برای یکدیگر خالی از کشش باشیم فقط به صرف اینکه به یکدیگر نمی‌مانیم.