بریده‌ای از کتاب چشم هایت اثر نزار قبانی

چشمانت آخرین مرکب‌های سفرند. آیا آنجا جایی برای من هست؟ من از پرسه زدن در منزلگاه‌های جنون خسته شده‌ام؛ و آرام جایی نیافته‌ام.