بریده‌ای از کتاب آنی شرلی در ویندی پاپلرز اثر لوسی مود مونتگمری

منظور این جمله حالا با توجه به ربطش به داستان کتاب از این دیدگاه بهش نگاه میشه  که شما فقط وقتی از یه نفر واقعا متنفر میشین که یک روزی دوسش داشته باشین،حالا این تنفر میتونه به مرور زمان بوجود بیاد یا ممکن بخاطر یه کار غلط یا حرف نادرست باشه.
ولی اگه بخوایم توی دنیای واقعی بهش نگاه کنیم این دیدگاه شما درست تره و منظور نویسنده توی اتفاقات نادری ممکنه وجود داشته باشه.
خلاصه که این از اون دسته  جمله هاست که آدمای برداشت های خیلی متفاوتی ازش دارن و بستگی به شرایط معنیش تغییر میکنه و حتی ممکنه بی معنی و غیر منطقی بشه .

پ.ن۱: کامنتتون انقدر منو به فکر فرو برد که نه تنها رفتم اون قسمت از کتابو دوباره خوندم بلکه رفتم با سه تا از دوستام راجبش حرف زدم تا ببینم نظر اونا چیه😆. 

نظراول: از نظر من درسته☺️👍
بدلیل اینکه نفرت خیلی زیاد از علاقه خیلی زیاد قبلی میاد
تو اونقدر اون طرف رو دوست داشتی انقدر باهاش احساس خوبی داشتی ولی طرف مقابلت هیچوقت اونجوری ک فک میکردی نبوده  و اون علاقه زیاد تبدیل به حسرت و کم کم نفرت میشه

نظر دوم:(نفرت همان عشق است ) تو الان به اخرین مرحله عاشقی رسیدی تو ازش متنفری ولی دوسش داری از این حس حالت بدت میاد متنفری از اینکه نسبت به طرف مقابلت علاقه داری ولی خب نمیتونی کسی جای اون بزاری، راجب اون تیکه اخر که (مسیر را اشتباه رفته) خیلی از کسایی که واقعا عاشق همن ممکنه سر هرچیزی اون رابطه که واسش ارزش قائل بودن خراب بشه و این یعنی یک جای کار میلنگه یعنی تو ی مسیری رو داری اشتباه میری.

نظر سوم:نفرت حتما نباید از عشق ریشه بگیره یعنی ممکنه تو توی همون دیدار های اول از یه آدم متنفر بشی ولی با اینم موافقم که تو ممکنه اولش یه آدمی رو خیلی دوست داشته باشی ولی بعد ها ازش متنفر بشی من خودم بشخصه اینو تو روابط دوستانم دیدم. 

پ.ن۲:نظر هر سه نفر بدون اطلاع از داستان کتاب نوشته شده.
پ.ن۳: میدونم به یه انشای طولانی تبدیل شد ولی به هر حال نظر چهار نفره دیگه😅
@Imbarly