بریده‌ای از کتاب بوف کور اثر صادق هدایت

تنها مرگ است که دروغ نمی‌گوید! حضور مرگ همه‌ی موهومات را نیست و نابود می‌کند. ما بچه‌ی مرگ هستیم و مرگ است که ما را از فریب های زندگی نجات می‌دهد و در ته زندگی اوست که ما را صدا می‌زند و به‌سوی خودش می‌خواند. در سن هایی که ما هنوز زبان مردم را نمی‌فهمیم اگر گاهی در میان بازی مکث می‌کنیم، برای این است که صدای مرگ را بشنویم. و در تمام مدت زندگی مرگ است که به ما اشاره می‌کند. آیا برای کسی اتفاق نیافتاده که ناگهان و بدون دلیل به فکر فرو رود و به‌قدری در فکر غوطه‌ور شود که از زمان و مکان خودش بی‌خبر شود و نداند که فکر چه چیز را می‌کند؟ آنوقت باید کوشش کند تا به وضعیت و دنیای ظاهری خودش دوباره آگاه شود. این صدای مرگ است.