بریده‌ای از کتاب تاریخ اسلام (از جاهلیت تا رحلت پیامبر اسلامی (ص)) اثر مهدی پیشوایی

نُعَيْم بن مسعود، يكى از افراد قبيلۀ غطفان بود كه به تازگى مسلمان شده بود. او با كسب اجازه از پيامبر كه حيله در جنگ را روا شمرد، [۱] پس از ديدار با بنى قريظه و جلب اطمينان آنان به واسطۀ سوابق دوستى كه با آنها داشت، آنان را به خاطر نقض پيمان سرزنش كرد و گفت: وضع شما با سپاه قريش متفاوت است. اگر جنگ به جايى نرسد، آنها به موطن خود برمى گردند، اما شما جايى نداريد كه برويد و اگر جنگ ناتمام بماند، مسلمانان شما را نابود مى كنند. آن گاه پيشنهاد كرد كه چند تن از فرماندهان سپاه احزاب را به صورت گروگان و عامل تضمين ادامۀ جنگ تحويل بگيرند و تا آخر جنگ نگه دارند. سپس اين موضوع را به عنوان راز نظامى و تصميم نهانى بنى قريظه به سران قريش و قبيلۀ خويش، غطفان اطلاع داد و اظهار داشت كه بنى قريظه تصميم دارند افرادى را با اين بهانه از شما تحويل گرفته و به نشانۀ حسن نيّت و جبران گذشته‌ها به [حضرت] محمد تحويل دهند! آن گاه به آنها هشدار داد كه چنين پيشنهادى را نپذيرند! اين نقشه گرفت و بدبينى و اختلاف در ميان اين دو گروه پديد آمد و جبهۀ متحد احزاب از درون متزلزل شد. [۲] ---------- [۱]: . انّ الحرب خدعة. [۲]: . ابن سعد، پيشين، ج ۲، ص ۶۹؛ ابن هشام، پيشين، ج ۳، ص ۲۴۰؛ طبرى، پيشين، ج ۳، ص ۵۰-۵۱؛ حلبى، پيشين، ج ۲، ص ۶۵۰؛ سمهودى، پيشين، ج ۱، ص ۳۰۴؛ مجلسى، پيشين، ج ۲۰، ص ۲۰۷.