بریده‌ای از کتاب گتسبی بزرگ اثر اف. اسکات فیتزجرالد

چیزها و آدم‌ها را می‌شکستند و بعد می‌دویدند و می‌رفتند توی پولشان، توی بی قیدی عظیمشان یا توی همان چیزی که آنها را به هم پیوند می‌داد، تا دیگران بیایند و ریخت و پاش و کثافتشان را جمع کنند...