بریده‌ای از کتاب سلوک اثر محمود دولت آبادی

تو و من یکی هستیم؛ یکی. بی تو من نبودم، اینکه هستم نمی‌بودم. از زبان من حرف می‌زنی؛ بی تو شاید من نمی‌بودم!