بریده‌ای از کتاب بابا رجب اثر نسرین رجب پور

صدای گریۀ بچه ای که با مادرش از روبه رویمان می آمدند، حواسم را پرت کرد. رجب هم ساکت شد. هر دو نگاهمان به بچه بود که حالا پشت سر مادرش می دوید. زن، دست بچه اش را گرفت و همان طور که داد می کشید، به رجب اشاره کرد و گفت: اگه بازم اذیت کنی، می گم این آقا بخورت! حرفش بارها در گوشم تکرار شد. از کنارم که رد شد، فقط نگاهش کردم. دلم واقعاً شکست. قطرات اشک که بر گونه هایم ریخت، رجب به آرامی گفت: ولش کن...