بریده‌ای از کتاب چهل نامه ی کوتاه به همسرم اثر نادر ابراهیمی

اما، روزهای بد، همچون برگهای پاییزی، باور کن که شتابان فرو می ریزند، و در زیر پاهای تو، اگر بخواهی، استخوان می شکنند، و درخت استوار و مقاوم برجای می ماند. عزیزمن! برگهای پاییزی، بی شک، در تداوم بخشیدن به مفهومِ درخت و مفهوم بخشیدن به تداومِ درخت، سهمی از یادنرفتنی دارند...