بریده‌ای از کتاب انقلاب را زیستن اثر آصف بیات

نا جنبش در شکل اصلی اش، کنش جمعی کنشگران غیر جمعی است که به طور مستقیم از طریق ارتباطات سربسته و خاموش یا شبکه های منفعل با یکدیگر مرتبط میشوند و با بازشناسی اشتراکاتشان در فضاهای عمومی به راه می افتند. برای نمونه عبدالله دست فروشی در منطقه التضامن تونس موقعيت مشترک خود را با سایر دست فروشان تشخیص خواهد داد، حتی اگر با آنها صحبتی نکند. به همین ترتیب حامد را در نظر بگیرید که فارغ التحصیل دانشگاه است، شغلی ندارد و با دوستانش و اعضای شله در کافه های خیابانی زیاد رفت و آمد میکند او نیز تیره روزی مشترک خود را با دیگرانی که رفتاری مشابه دارند و در کافه نشسته اند تشخیص میدهد بی آنکه حتی با آنها صحبتی کند یا به آسمر فکر کنید که در دادگاه خانواده تونس تلاش میکند از شوهر آزارگرش طلاق بگیرد او فقط با نگریستن به چهره های مضطرب سایر زنانی که در اتاق منتظر نشسته اند، رنج مشترکی را با آنها احساس میکند. هرکدام از این موقعیتها نشان دهنده لحظه های پرورش ارتباطات منفعلانه و ایجاد احساسات جمعی میان کنشگران فردی در محیط های محلی و فیزیکی است.