بریده‌ای از کتاب کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم اثر اسلاونکا دراکولیچ

آنچه کمونیسم به ما القا کرده بود، سکون و بی‌حرکتی بود، این بی‌آیندگی، بی‌رویایی، ناتوانی از تصور زندگی به شکلی دیگر. یاد گرفته بودیم فکر کنیم هرکاری هم که بکنیم، وضع همیشه همانجور می‌ماند. به‌نظر می‌رسید کمونیسم ابدی‌ است، ما به زندگی در آن محکوم شده‌ایم، خواهیم مرد و فروپاشی آن را نخواهیم دید.