بریدۀ کتاب

یک مفهوم، قاعده یا هنجار نمی‌تواند ما را مجبور به انجام هیچ کاری کند. فقط خودمان می‌توانیم تصمیم به انجام کاری بگیریم. هر لحظه از هر روز، انتخابی پیش پای ما می‌گذارد. ما در هر ثانیه‌ی بیداری آزادی داریم. هیچ چیز نمی‌تواند این آزادی را از ما بگیرد. ما «محکوم به آزاد بودن هستیم.» درسته که این اجبار از نوع ربات بودن و انجام دادن کارا نیست، اما من با این نظر سارتر موافق نیستم و به نظرم اجبار اجتماعی تا حد خیلی زیادی کارهای هممون رو کنترل میکنه. بخش بزرگی از زندگی ما توسط جامعه تعیین میشه. جامعه تعیین میکنه که ما بریم مدرسه، کنکور بدیم، بریم دانشگاه، درس بخونیم، شغل پیدا کنیم، ازدواج کنیم و تا آخر. حتی این که چه جوری لباس بپوشیم و حرف بزنیم رو هم جامعه تعیین کرده. و برای همین به نظرم در عین آزاد بودن،نمی‌تونیم از نقش اجبار اجتماعی هم چشم‌پوشی کنیم.