بریده‌ای از کتاب مردی از ناکجا: فانتزی‌های پرونک اثر الکساندر همن

در نوشتن روایت زندگی یک شخص سخت‌ترین کار برای راوی این است که از میان خیل جزئیات و خرده‌پیشامدهایی که همگی به یک اندازه بااهمیت یا بی‌اهمیت‌اند دست به انتخاب بزند. صِرف ثبت وقایع مهم_تولدها، مرگ‌ها، دل‌باختن‌ها، تحقیر شدن‌ها، زمین خوردن‌ها و برخاستن‌ها، پایان‌ها و آغازها_ انکار جوهره‌ی اصلی زندگی است، که خود عبارت است از لحظات زودگذر و اتفاق‌های کم‌اهمیت که کوچک‌تر از آن هستند که ثبت شوند[...]. اما واقعیت این است که ثبت تمام لحظاتی که دنیا حواس‌مان را قلقلک می‌دهد شدنی نیست. قاطبه‌ی این لحظات از بین انگشتان یا از میان مژه‌ها سُر می‌خورند و مجبوری با دستی خالی زندگی‌ات را نقل کنی، آن هم برای مخاطبانی که تنها علاقه‌شان تماشای شهرفرنگی از تجربه‌های مشترک است و نشستن بر الاکلنگ هم‌دردی و قضاوت.