بریده‌ای از کتاب سرو، سپید ... سرخ اثر جهانگیر شهلایی
1403/7/10
صفحۀ 150
درد ما قحطی نان هست، اما بزرگ‌تر از آن قحطی خِرد است. ما کشوری استبدادزده‌ایم، آقای عامری، و هر جامعهٔ استبدادزده‌ای بی‌مسئولیت خواهد شد؛ چون دیگر کسی مملکت را از آن خود نمی‌داند. وقتی یک نفر برای تمام مردم تصمیم می‌گیرد و هر صدای مخالفی را هم خفه می‌کند، در نهایت کسی نمی‌ماند که برای مملکت دلسوزی کند.
درد ما قحطی نان هست، اما بزرگ‌تر از آن قحطی خِرد است. ما کشوری استبدادزده‌ایم، آقای عامری، و هر جامعهٔ استبدادزده‌ای بی‌مسئولیت خواهد شد؛ چون دیگر کسی مملکت را از آن خود نمی‌داند. وقتی یک نفر برای تمام مردم تصمیم می‌گیرد و هر صدای مخالفی را هم خفه می‌کند، در نهایت کسی نمی‌ماند که برای مملکت دلسوزی کند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.