بریدۀ کتاب

التماسش کردم تا راضی شد برای یکی دو دقیقه درِ تابوت را باز کند. صورت امیرم مثل ماه شب چهارده می درخشید! تسبیح مخصوص نماز شب دور گردنش بود. چشم بستم و زبان دلم را باز کردم: «سلام پسرم! سلام مامان جان. چقدر خوشگل شدی عزیزدلم! اون شمشیر ذوالفقاری که تو خواب دیدم، تو بودی جان مادر؟! در راه خدا رفتی... خدایا! از من قبولش کن. امیر جان! خیالت راحت گریه نمی کنم، دشمن شادت نمی کنم. امروز نمی بوسمت؛ این بوسه ی من باشه طلبم از تو برای روز قیامت در محضر حضرت زینب و مادر پهلو شکسته‌ش ...