بریده‌ای از کتاب سقراط اکسپرس اثر اریک واینر

حیرت احساس درونی‌تری است می‌شود در عین خونسردی و بی‌ تفاوتی کنجکاو بود می‌شود که بی حس و هیجان سوال کرد اما نمی‌شود از چیزی حیرت کرد و شور نداشت کنجکاوی قرین صبر و تحمل نیست ممکن است هر آن برود پی هر چیز جذاب سوال برانگیز دیگری که سر راهش سبز می‌شود حیرت اما می‌پاید و می‌ماند بخواهیم به آدم تشبیهشان کنیم می‌شود گفت حیرت یک جا لم می‌دهد و سر حوصله و فرصت نوشیدنی‌اش را می‌خورد و هرگز دنبال چیزهای پر زرق و برق نمی‌رود کنجکاوی سر گربه را به باد می‌دهد اما حیرت نه حیرت زمان می‌برد مثل غذای خوب یا معاشرت دلپذیر عجله‌ای و هلهولکی به ثمر نمی‌نشیند برای همین حرف زدن سقراط همیشه با طمأنینه همراه بود حتی وقتی که هم صحبت‌ها خسته و کفری می‌شدند او به همان شیوه ادامه می‌داد