بریده‌ای از کتاب استاد: خرده روایت های زندگی استاد شهید دکتر مجید شهریاری اثر فاطمه شایان پویا

«شما وقت کنکور باید اول قصه، هدفت رو معلوم کنی. فرض کن دوسال دیگه شد، ارشدت رو گرفتی... پنج سال بعد هم دکترا گرفتی؛ که چی؟؟ فقط قبول شدن مهم نیست. چرا می خوای قبول بشی؟ می خوای چکاره بشی؟؟ فراموش نکن باید اخلاص داشته باشی. وقتی تصمیمت رو گرفتی، باید برای هدفت تلاش کنی. همین که بفهمی اشتباه یا خطایی کردی، خیلی خوبه. مثلاً وقتی دستت زخمه، احساس درد شاید تلخ باشه، اما اطلاع می ده که به دنبال علاجش بری. اگر درد نباشه، زخمت عفونت می کنه. تو باید دنبال جبران خطای خودت بری، اما نباید مأیوس بشی. گاهی فکر کردن به خرابکاری های خودت، عامل بهتریه برای حرکت رو به جلو. حتی وقتی به راه و اون هدفت علم پیدا کردی، اما یقیین پیدا نکردی، هنوز در مسیرت محکم نیستی و ممکنه سختی ها تو رو از پا دربیاره. پس یقین داشته باش. یقین... توی راه، ممکنه سریع نتیجه رو نبینی. شاید ده سال دیگه نتیجه رو ببینی. پس دلسرد نشو. یقین داشته باش و محکم باش.»