بریدۀ کتاب

چرا اینها همه جا جار می‌زنند که مُلّا محمّد صدر، در پی کفر است و بدعت؟ چون پُرسش‌هایی دارم که ایشان، قادر به پاسخ گفتن به آنها نیستند، و این، آغازِ درمانده کردنِ دین است. نمی‌شود که کلامی بر حق، به سلاحی بر حقْ مُجهّز نباشد و پیروز شود. نمی‌شود که تو، دستِ خالی، به جنگِ با اهریمنِ بدنهاد بروی و امید غلبه هم داشته باشی. ایشان، بانوی من، نمی‌خواهند بفهمند که کُفر، مانندِ فساد، زورمند است، شیرین است، جذّاب است، وسوسه‌انگیز است... پس، در دین باید همان‌قدر و کمی هم بیش، قدرت باشد، جذّابیت باشد، شیرینی باشد، و امید، تا هم عوام را گِرد آوَرَد هم خواص را... من اینها را می‌گویم و آنها به خشم می‌آیند. من پُرسش‌هایم را به جانبِ آنها می‌فرستم، آنها سنگ‌های‌شان را به جانب من پرتاب می‌کنند...