بریده‌ای از کتاب سیری در نهج البلاغه اثر مرتضی مطهری
1403/4/10
4.6
10
صفحۀ 45
علی از می و معشوق و یا مفاخرت و امثال این‌ها -که میدان‌هایی باز برای سخن هستند - بحث نکرده است. بعلاوه او سخن را برای خود سخن و اظهار هنر سخنوری ایراد نکرده است. سخن برای او وسیله بوده، نه هدف. او نمی‌خواسته است به این وسیله یک اثر هنری و یک شاهکار ادبی از خود باقی بگذارد. بالاتر اینکه سخنش کلیت دارد. محدود به زمان و مکان و افراد معینی نیست؛ مخاطب او «انسان» است و به همین جهت نه مرز می‌شناسد و نه زمان.
علی از می و معشوق و یا مفاخرت و امثال این‌ها -که میدان‌هایی باز برای سخن هستند - بحث نکرده است. بعلاوه او سخن را برای خود سخن و اظهار هنر سخنوری ایراد نکرده است. سخن برای او وسیله بوده، نه هدف. او نمی‌خواسته است به این وسیله یک اثر هنری و یک شاهکار ادبی از خود باقی بگذارد. بالاتر اینکه سخنش کلیت دارد. محدود به زمان و مکان و افراد معینی نیست؛ مخاطب او «انسان» است و به همین جهت نه مرز می‌شناسد و نه زمان.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.