بریده‌ای از کتاب سرو، سپید ... سرخ اثر جهانگیر شهلایی
1403/7/10
صفحۀ 150
استبداد هر درخت ستبری را به اندازهٔ خودش کوتاه می‌کند. زمان که می‌گذرد، ما می‌مانیم و جنگلی که همهٔ درخت‌هایش کوتاه و بته‌وار شده‌اند. وای به جنگلی که سر نداشته باشد.
استبداد هر درخت ستبری را به اندازهٔ خودش کوتاه می‌کند. زمان که می‌گذرد، ما می‌مانیم و جنگلی که همهٔ درخت‌هایش کوتاه و بته‌وار شده‌اند. وای به جنگلی که سر نداشته باشد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.