بریدۀ کتاب

ظلم به زن در دوران باستان: (روم باستان) نگاه تحقیرآمیز و منفی به زن به اندازه تاریخ باستان قدمت دارد. ظلم به زنان در طول تاریخ روم فراگیر بوده است. در جامعه اولیه روم، زن دارایی شوهر تلقی می شد،بنابراین تحت کنترل او بود. طبق قوانین اولیه روم،مرد می توانست همسرش را به خاطر خطاهایی که توسط زن انجام می گرفت و باعث خدشه دار شدن آبرو و یا تضعیف حقوق مالکیت مرد می شد، او را کتک بزند، طلاق دهد یا حتی به قتل برساند. در دوران امپراتوری روم، ضرب و شتم، طلاق و قتل از حقوق اختصاصی مرد سرپرست خانواده بود. زنان تنها در صورت خشونت بیش از حد مجاز به طلاق از شوهران خود بودند. این حق نیز محدود به طبقات بالا بود. زنان در طبقات پایین نمی توانستند شوهران بدسرپرست خود را طلاق دهند، هر چقدر هم که آزار و اذیت بیش از حد صورت گرفته باشد. تمدن روم به شدت جنسیت گرا بود و زنان را تا حد زیادی مورد بی مهری قرار می داد. آنها قوانینی را تصویب کرده بودند که حق یک زن را برای دفاع از خود در دادگاه محدود می کرد. اگر زن شوهردار با مردی غیر از شوهرش در رختخواب پیدا می شد، زنا محسوب میشد؛ با این حال اگر مردی همین کار را می کرد، بی گناه اعلام می شد. وقتی یک خانم به عقد همسرش در می آمد، تمام چیزی که به خودش تعلق داشت به عنوان جهیزیه متعلق به همسرش می شد. زنان رومی موقعیتی همتراز با جایگاه کودکان داشتند و فقط کمی بالاتر از جایگاه بردگان بودند،آنها در طول زندگی تحت کنترل مردان قرار داشتند و اغلب قربانی خشونت جنسی می شدند.