بریده‌ای از کتاب روان درمانی اگزیستانسیال اثر اروین دی. یالوم

💠 اروین یالوم در این کتاب به سه نوع اصلی تنهایی در چارچوب مکتب اگزیستانسیالیسم اشاره می‌کند: تنهایی بین‌فردی این نوع تنهایی زمانی رخ می‌دهد که فرد در روابط اجتماعی خود احساس قطع ارتباط یا بیگانگی کند. ممکن است ناشی از فقدان روابط نزدیک، قطع ارتباطات عاطفی، یا احساس عدم پذیرش در میان دیگران باشد. تنهایی درون‌فردی این نوع تنهایی به ناهماهنگی و جدایی درونی فرد از خود مربوط است. فرد ممکن است احساس کند که بخش‌هایی از وجودش را سرکوب کرده، نادیده گرفته یا از آن‌ها فاصله گرفته است. تنهایی اگزیستانسیال این عمیق‌ترین و اساسی‌ترین نوع تنهایی است که از آگاهی فرد به جدایی بنیادین خود از دیگران و جهان ناشی می‌شود. این نوع تنهایی نتیجه‌ی درک این حقیقت است که هر انسان در نهایت مسئول سرنوشت خود است و هیچ‌کس نمی‌تواند تجربه‌های درونی، رنج‌ها یا لحظات مرگ او را به‌طور کامل درک یا با او سهیم شود. تنهایی اگزیستانسیال امری گریزناپذیر است، اما یالوم پیشنهاد می‌دهد که مواجهه آگاهانه با آن و پذیرش این واقعیت می‌تواند به رشد فردی و زیستن اصیل‌تر منجر شود.