بریده‌ای از کتاب آینه های دردار اثر هوشنگ گلشیری
1404/3/29
3.8
6
صفحۀ 16
اما حالا که فکر میکنم شاید حق با بهار بود، با همان ساقه های لخت. بر این پهنهٔ خاک چیزی هست که به رغم ما ادامه می دهد، نفس بودن به راستی موکول به بودن ما نیست، و این خوب است، خوب است که جلوه های بودن را به غم و شادی ما نبسته اند.
اما حالا که فکر میکنم شاید حق با بهار بود، با همان ساقه های لخت. بر این پهنهٔ خاک چیزی هست که به رغم ما ادامه می دهد، نفس بودن به راستی موکول به بودن ما نیست، و این خوب است، خوب است که جلوه های بودن را به غم و شادی ما نبسته اند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.