بریده‌ای از کتاب آخرین روز یک محکوم به همراه کلود بی نوا اثر ویکتور هوگو

معمولا زمانی که فاجعه‌ای شخصی و یا عمومی بر سرمان آوار می‌شود، اگر در ویرانه‌ها و جزئیات مانده از آن آوار به‌خوبی جست‌وجو کنیم، ساختار و استخوان بندیِ آن فاجعه هرچه که باشد، همیشه درخواهیم یافت که بنای آن فاجعه کورکورانه توسط شخصی میان‌مایه و خیره‌سر ساخته شده که به آن‌چه انجام می‌دهد ایمان داشته و خود را می‌ستاید. دنیا پُر است از این افرادِ خیره‌سل و حقیر که سرنوشت و زندگی انسان‌های دیگر را نابود می‌کنند.