بریده‌ای از کتاب ژتون قرمز من اثر کارن جوی فاولر

لحظاتی هست که خاطره و واقعیات گذشته مثل غبار به نظر می رسند؛ انگار که آن چه واقعاً اتفاق افتاده از آنچه باید اتفاق می افتاد کم اهمیت تر باشد. غبار کنار می رود و ما به یک باره آشکار می شویم.