بریده‌ای از کتاب رشد اثر علی صفایی حائری
1403/4/14
4.5
101
صفحۀ 18
ما پیش از آنکه تشنه شده باشیم، نوشیده ایم و پیش از آنکه به اشتها آمده باشیم و با سوال ها گلاویز شده باشیم، خود را تلنبار کرده ایم و پیش از آنکه به معناها دست یافته باشیم،به کلمه ها رسیده ایم...و این است که باد کرده ایم و با آنکه زیاد داریم،مریض و بی رمق هستیم و به امتلای ذهنی و پر خوری فکری دچار شده ایم... اسفناک اینکه. این بیماری و این پرخوری، همه گیر شده و اسفناک تر اینکه،این بیماری در ابتدا به عنوان یک افتخار و نشانه سلامتی و روشنفکری هم قلمداد می گردد،اما رفته رفته سنگینی و خستگی و ضعف ذهنی را به دنبال می آورد و روشنفکر تلنبار شده را به بن بست می رساند. اینها با اینکه خیلی دارند،فقیر هستند؛چون پیش از سؤال،به جواب ها رسیده اند و پیش از عطش،به آب.
ما پیش از آنکه تشنه شده باشیم، نوشیده ایم و پیش از آنکه به اشتها آمده باشیم و با سوال ها گلاویز شده باشیم، خود را تلنبار کرده ایم و پیش از آنکه به معناها دست یافته باشیم،به کلمه ها رسیده ایم...و این است که باد کرده ایم و با آنکه زیاد داریم،مریض و بی رمق هستیم و به امتلای ذهنی و پر خوری فکری دچار شده ایم... اسفناک اینکه. این بیماری و این پرخوری، همه گیر شده و اسفناک تر اینکه،این بیماری در ابتدا به عنوان یک افتخار و نشانه سلامتی و روشنفکری هم قلمداد می گردد،اما رفته رفته سنگینی و خستگی و ضعف ذهنی را به دنبال می آورد و روشنفکر تلنبار شده را به بن بست می رساند. اینها با اینکه خیلی دارند،فقیر هستند؛چون پیش از سؤال،به جواب ها رسیده اند و پیش از عطش،به آب.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.