بریده‌ای از کتاب و کسی نمی‌داند در کدام زمین می‌میرد اثر مهزاد الیاسی بختیاری
1402/12/19
صفحۀ 65
با این حال گریه هم مثل همه‌چیزِ این دنیا پایانی دارد. از گریه که افتادم، تنهایی همه‌چیز را دو‌قبضه مال خودش کرد؛ خاموش و سنگین، مثل صبح زود اولین برف زمستان.
با این حال گریه هم مثل همه‌چیزِ این دنیا پایانی دارد. از گریه که افتادم، تنهایی همه‌چیز را دو‌قبضه مال خودش کرد؛ خاموش و سنگین، مثل صبح زود اولین برف زمستان.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.