بریده‌ای از کتاب ناگفته های صورتی اثر سید محمدحسین راجی

آرتور شوپنهاور، فیلسوفی آلمانی است که نوشته های او بعدها بر فلسفه وجودی و روان شناسی فرویدی تأثیر گذاشت. وی بیان می دارد: زنان دقیقاً مناسب هستند تا پرستار و معلم کودکی ما باشند؛ زیرا خودشان خام، احمق و کوته بین اند. در یک کلام بچه های بزرگی هستند که تمام عمرشان همین گونه اند؛ نوعی مرحله میانی بین کودک و مرد؛ انسان واقعی «مرد» است... فقط عقل مردی که از میل جنسی تیره شده باشد می‌تواند جنس کوتاه قد، شانه باریک، باسن پهن و پاکوتاه را یک جنس زیبا بنامد... به طور مناسب تر... زنان را باید جنس غیر زیبایی نامید.