بریده‌ای از کتاب صبح خاکستری اثر اوسامو دازایی

بعضی از ما در افسردگی‌ها و خشم‌های روزانه‌مان به طور جبران‌ناپذیری مستعد انحراف بودیم، مستعد فاسد شدن بنابراین زندگی‌هایمان برای همیشه با اختلال همراه می‌شد. حتی عده‌ای بودند که تصمیم می‌گرفتند خودشان را بکشند و هنگامی که این اتفاق می‌افتاد همه می‌گفتند «آه، فقط اگر کمی بیشتر زندگی می کرد، می‌فهمید؛ اگر فقط کمی بزرگ‌تر بود، متوجه می‌شد. همه چقدر غمگین می‌شدند اما اگر آنها از زاویه‌ی دید ما به موضوع فکر می‌کردند می‌دیدند با اینکه همه چیز به طور وحشتناکی دردناک بوده ما چطور برای تاب آوردن جنگیده‌ایم و حتی چطور با تمام توان تلاش کرده‌ایم که با دقت به آنچه که دنیا می گوید گوش دهیم.